Κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα από τον... Άρη (NASA PHOTO)

Tower Bridge London

Γ. Δελαστίκ για την εγκληματική ταξική-μνημονιακή οικονομική πολιτική

Το μέλλον του basketball είναι εδώ... Thon Maker 16 χρονών! (2,15)

«Συνεργάσου» ρε!

Είναι, πράγματι, συγκινητική η προσπάθεια-- του συστήματος (media- δημοσκόποι- κλπ)  «διαχείρισης» της κοινής γνώμης  -- να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στις διαθέσεις του γκουβέρνου (καθότι αυτό εξακολουθεί να μοιράζει το χρήμα) και στην πραγματικότητα.

Μέχρι τώρα διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις και παρακολουθώντας τις αναλύσεις των περισπούδαστων συναδέλφων  βλέπουμε και ακούμε:

•   τη μαγική εικόνα της «μισής μονάδας διαφορά» ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ
•   την επιμονή του ΠΑΣΟΚ να υπάρχει
•   την απέλπιδα προσπάθεια να δοθεί ζωή στην αναδιάταξη της κεντροαριστεράς με τους 58 68 108 τελειωμένους
•   τη Χρυσή Αυγή  να απλώνει σταθερά την σκιά της στην τρίτη θέση
•   τον Ξηρό… Μπιν Λάντεν

Και ως εκ τούτων, την καλλιέργεια του φόβου της ακυβερνησίας καθώς έτσι όπως καταγράφονται δημοσκοπικά τα κουκιά, δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα φροντίσει για τη «διάσωση» του τόπου.

Προκειμένου, λοιπόν, να βρεθεί η λύση στο  «πρόβλημα» της ακυβερνησίας, δηλαδή να μην υπάρχει ένα ανδρείκελο στη θέση (για παράδειγμα) του υπουργού υγείας , αλλά οι αποφάσεις για την εκθεμελίωση του συστήματος να έρχονται (χωρίς τη διαμεσολάβηση των ανδρεικέλων)  απευθείας απ’ το γραφείο του Ράιχενμπαχ , οι καλοί μας διαχειριστές της κοινής γνώμης αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας μια ακόμη αποστολή: την καλλιέργεια της ιδέας των «μεγάλων συμβιβασμών» και της «τεράστιας ενότητας» απλώνοντας στην πιάτσα ερωτήσεις του τύπου: «πως βλέπετε μια μετεκλογική συνεργασία αριστεράς- δεξιάς;»

Είναι αυτονόητο ότι οι απαντήσεις διαμορφώνονται από τις ερωτήσεις. Αυτονόητο είναι επίσης ότι-- σε γενικές γραμμές-- οι άνθρωποι είναι υπέρ της συνεργασίας ειδικά αν πρόκειται να αντιμετωπιστεί μια δύσκολη συγκυρία. Ταυτόχρονα όμως είναι ολοφάνερο, ότι οι εν λόγω ερωτήσεις των (δια)χειριστών της κοινής γνώμης έχουν τεθεί με μόνο στόχο  να εκμαιεύσουν τη δεδομένη αυτονόητη απάντηση. Αν δεν είχαν τέτοιον στόχο θα έπρεπε να είχαν διατυπωθεί και κάποιες ερωτήσεις ακόμη οι οποίες θα βοηθούσαν να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ερωτήσεις όπως:

•   Ποια πολιτική θα πρέπει να ακολουθήσει αυτός ο μεγάλος «αριστεροδεξιός» συνασπισμός;
•   Να καταγγείλει ή όχι τα μνημόνια      ;
•   Να καταγγείλει ως επαχθές και να πάψει να εξυπηρετεί το χρέος   ή όχι;
•   Να επιταχύνει τις έρευνες για τις μίζες (πέραν των εξοπλιστικών) και να στείλει φυλακή τους εμπλεκόμενους ή στο πλαίσιο του «ιστορικού συμβιβασμού» να αφήσει τα λαμόγια της μεταπολίτευσης με το πλιάτσικο στα σεντούκια τους;
•   Να επαναφέρει, αυτή η …μεγάλη αριστερο-δεξιά  συμμαχία  ένα κάποιο ανεκτό πλαίσιο στα εργασιακά ή να αφήσει αμολημένη την εργοδοσία να δαγκώνει όσο και όπου μπορεί;
•   Να πάρει (μέσα από τη φορολογία) απ’ αυτούς που έχουν (και τα κρύβουν μέσα και έξω από τη χώρα) ή να συνεχίσει να βγάζει ξύγκι από τον μισθωτό και το συνταξιούχο;

Η μέτρηση των απαντήσεων στις παραπάνω (και άλλες ανάλογες) ερωτήσεις,  έχουμε την εντύπωση ότι δεν βρίσκεται εντός του πλαισίου των εντολών βάση των οποίων λειτουργούν οι διερευνητές/ διαμορφωτές;) της κοινής γνώμης.

Αυτές όμως οι απαντήσεις υπάρχουν, δίνονται από την κοινωνία καθημερινά έστω κι αν δεν θέτουν τις ανάλογες ερωτήσεις  οι δημοσκόποι. Μάλιστα, με βάση αυτές τις απαντήσεις που δίνουν στη καθημερινότητά τους οι ψηφοφόροι θα διαμορφωθεί  και το εκλογικό αποτέλεσμα όταν έρθει η ώρα των εθνικών εκλογών είτε το θέλουν είτε όχι αυτοί που πιστεύουν ότι ακόμη μπορούν να ταΐζουν τον κόσμο με κουτόχορτο.

Κατά τα λοιπά, κανείς δε θα διαφωνήσει ότι η συνεργασία είναι καλό πράγμα. Η υποταγή (και η κοροϊδία) δεν είναι…

www.topontiki.gr

Melbourne...

Ο Όλυμπος σε 10 λεπτά

Δίκυκλο δεν είναι πάντως...

Landing on a ship at sea

Crazy landing with a Jumbo 747 in Bucharest...

Αυτός είναι ο πιτσιρικάς που ανάγκασε τον Μπιλ Γκέιτς σε ταπεινωτική ήττα

 Μπορεί στις ιδέες και στο επιχειρηματικό του δαιμόνιο να υποκλίνεται όλη η υφήλιος, αυτό όμως δεν τον κάνει άτρωτο. Ο πολύς Μπιλ Γκέιτς την... έπαθε πολύ άσχημα, καθώς αποπειράθηκε να ανταγωνιστεί στο σκάκι έναν 23χρονο Νορρβηγό μάστερ και έχασε με κάτω τα χέρια.

Η παρτίδα που έγινε για τις ανάγκες ενός τηλεοπτικού σόου στην σκανδιναβική τηλεόραση, με καλεσμένο τον ισχυρό άντρα της Microsoft, έληξε μέσα σε ένα λεπτό. Πάντως ο Αμερικανός μεγιστάνας δεν έχασε το χιούμορ του, ούτε έδειξε να πειράζεται από την πανωλεθρία του. Αντιθέτως παραδέχθηκε τον 23χρονο σκακιστή, Μάγκνους Κάρλσεν που θεωρείται ο... Τζάστιν Μπίμπερ της σκιακιέρας.

Οι κινήσεις που χρειάστηκε ο πιτσιρικάς ήταν μόλις εννέα και εν συνεχεία ήρθε η σφοδρή ήττα. Ισως γι' αυτό ο Γκέιτς είπε πως μετά από αυτή την παρτίδα νιώθει διανοητικά ανεπαρκής. Πάντως, λεφτά δεν έχασε.

Δείτε το βίντεο της ήττας του Γκέιτς

www.iefimerida.gr

Η ΚΟΝΤΡΑ ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ

Beaching a boat

Βόλτα με TYPHOON...

Απίστευτα θεοφάνεια στη Δοιρανη

Σκοτώσαν το Γιωργάκη Παπανδρέου - Δημήτρης Κολλάτος/Μάρκος Βαμβακάρης

Η πρώτη κυρία των ΗΠΑ καρφώνει σε πλαστική μπασκέτα την οποία κρατάει ο Lebron James

Η αύξηση στη θερμοκρασία της Γης τα τελευταία 60 χρόνια μέσα από ένα video της NASA

Τα δισεκατομμύρια της Γιούροπ Στρητ

Εις μάτην η μπούρμπερη και ο κοπετός για τις επιλογές του Φρανσουά Ολαντρέ (κατά κόσμον Ολάν και κατά pronunciation Τρέμη: Ολόν). 
Ο Γάλλος μεσιέ λε πρεζιντάν ανάμεσα στις κυρίες Βαλερί Τριεβελέρ και Ζιουλί Γκαγιέ έχει επιλέξει τη φράου Μέρκελ. 
Με τη Γερμανίδα Καγκελάριο στον ρόλο μιας Γερμανίδας Καγκελαρίου και τη Γαλλία στον ρόλο της πτωχής πλην τιμίας αγροτοπούλας που όμως βυθίζεται στον άκαρδο κόσμο της αμαρτίας και του πόνου.

Καλημέρα σας. Δύο μεγέθη της ελληνικής οικονομίας αρκεί να δούμε και τα συμπεράσματα προκύπτουν εύγλωττα, όπως τα λόγια του Δημοσθένη. Το Ελληνικό ΑΕΠ το 2009, πριν ο Γιωργάκης να το προσφέρει κυρίως πιάτο στα όρνια, ήταν 240 δισ. ευρώ. Σήμερα, ύστερα από ένα και μισό συν ένα Μνημόνια έχει καταβαραθρωθεί στα 194 δισ. ευρώ, για το 2012, και υπολογίζεται στα 183 δισ. ευρώ για το 2013. Τέτοια καταστροφή στο ΑΕΠ μιας χώρας συμβαίνει μόνο με μακροχρόνιο πόλεμο. Που τον χάνει.

Κατά την ίδια περίοδο το χρέος της χώρας, το 2009 ήταν 310 δισ. ευρώ και σήμερα, παρά τα ιλιγγιώδη ποσά που καταβάλλονται ετησίως για την εξυπηρέτησή του, το χρέος έχει εκτιναχθεί στα 321 δισ. ευρώ.

Και προβλέπεται να εκτιναχθεί ακόμα περισσότερο, αν μπούμε σε Τρίτο Μνημόνιο. Ηδη όμως με όλο και μικρότερο ΑΕΠ αποκτούμε όλο και μεγαλύτερο χρέος.

Η κατάσταση είναι τραγική και το ρεζουμέ της καταστροφικής πολιτικής που ακολουθείται αποτυπώνεται σε αυτούς τους αριθμούς.
Τα υπόλοιπα είναι μαλακιολογίες ή απόπειρες εφαρμογής δημιουργικών λογιστικών επί του πτώματος.

Για να εξυπηρετηθεί αυτό το χρέος, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα αυξηθεί, ούτε θα αυξάνεται, θα πρέπει για τα επόμενα τριάντα χρόνια να καταβάλλει η Ελλάδα κατ’ έτος 9-10 δισ. ευρώ, καθαρά λεφτά, δηλαδή λεφτά από πλεόνασμα. Οπερ αδύνατον. Απολύτως αδύνατον.
Και απολύτως καταστροφικό, διότι θα συνεπάγεται ατέλειωτη λιτότητα, γενικό ξεπούλημα και αργόν (ώσπου να της έρθει ο ξαφνικός) θάνατο της χώρας.

Το χρέος αυτό είναι «βιώσιμο» μόνον υπό τη μορφή του απέθαντου. Του βαμπίρ. Που θα μας ρουφάει το αίμα έως δεκάτης τετάρτης γενεάς. Μόνον ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς βρίσκουν το «ελληνικό χρέος πιο βιώσιμο σε σχέση με τα χρέη άλλων χωρών», πλην όμως ούτε Νόμπελ Γελοιότητος ούτε Γκίνες Πονηρίας έχουν καθιερωθεί ακόμα, ώστε να τα λάβουν και τα δύο και οι δύο πανηγυρικώς!

Η σύντομη διαδρομή της Ελλάδας προς την καταστροφή της μπορεί να περιγραφεί σε τρεις σταθμούς: κρίση δανεισμού - κρίση χρέους - παγίδα χρέους.

Ο Γιωργάκης παρέλαβε κρίση δανεισμού και την έκανε κρίση χρέους. Οχι μόνον δεν ζήτησε (ούτε δέχθηκε) ένα έγκαιρο κούρεμα, αλλά υπερηφανευόταν κιόλας ότι μας εξασφάλισε το «μεγαλύτερο δάνειο της ιστορίας». Σε ένα ευνομούμενο κράτος θα είχε ήδη οδηγηθεί σε δίκη.

Ο κ. Σαμαράς πήρε την κρίση χρέους που δημιούργησε ο Γιωργάκης και μαζί με τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη τη μετέτρεψαν σε παγίδα χρέους.
Με αποτέλεσμα το 34% των Ελλήνων να ’ναι ήδη φτωχοί, να έχουμε 1,5 εκατ. άνεργους, πάνω από 800.000 απλήρωτους, με 200.000 ψυχές να έχουν μεταναστεύσει, με 5.000 ψυχές να έχουν εκδημήσει, με χιλιάδες μαγαζιά να έχουν κλείσει, με παιδιά να υποσιτίζονται και τελειωμό να μην έχει το κακό.

Και τι κάνει για όλα αυτά η κυβέρνηση; επιβάλλει νέες θυσίες. Για να μην πάνε χαμένες οι προηγούμενες. Και κάθε φορά οι νέες θυσίες συνεπάγονται τις επόμενες.
Εχουμε εφεύρει τον ατέρμονα της θυσίας. Και μοιάζει αυτή η ιστορία με αλλεπάλληλα ναυάγια. Από Μνημόνιο σε Μνημόνιο, όπου για να μην πάνε χαμένα τα καρούμπαλα από την πρώτη πρόσκρουση στα βράχια, πήγαμε στη δεύτερη πρόσκρουση και τώρα πάμε για την τρίτη.

Πράγματι ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται· και οι Γερμανοί δεν φημίζονται και ως τόσο καλοί θαλασσοπόροι (πλην στα υποβρύχια, γέρνουν δεν γέρνουν). Διότι το μπρίκι «Η Ελλάς» το κυβερνά η κυρία Μέρκελ.

Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα, όχι η μετατροπή της σε χώρα τύπου Ρουμανίας, Βουλγαρίας ή Λετονίας, αλλά προσέτι η μετάλλαξή της σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, γίνεται στο πλαίσιο μιας Ευρώπης όλο και πιο γερμανικής.

Στο Βερολίνο έχει σχηματισθεί μια κυβέρνηση με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά. Οχι μόνον διότι ο νεοφιλελευθερισμός ενσωμάτωσε ή αφομοίωσε τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά και διότι η ευθυγράμμιση των δύο αυτών δυνάμεων αντανακλά τη συναίνεση, τη συγκατάθεση (την ομογενοποίηση, αν θέλετε) του μεγαλύτερου μέρους της γερμανικής κοινωνίας.
Η Γερμανία επιβάλλει στην Ευρώπη σήμερα αυτό που η ολιγαρχία της επέβαλε στο εσωτερικό της χώρας ήδη απ’ την εποχή της Ατζέντας Σέντερ. Ο πολιτισμός της εργασίας συνετρίβη τότε όπως λίγα χρόνια νωρίτερα είχε συντριβεί στην Αγγλία επί Θάτσερ.

Αν ο ένας δολοφόνος ήταν συντηρητικός (Θάτσερ) και ο άλλος σοσιαλδημοκράτης (Σρέντερ), έχει τόση αξία, όσον οι διαφορές μεταξύ των επιγόνων τους, Μπλαιρ, Μέρκελ, Σαρκοζί, Ολάν και τα λοιπά.

Η Γερμανία δεν χρειάζεται σήμερα να επιδεινώσει άλλο το εργασιακό καθεστώς στη χώρα της. Αντιθέτως, χρειάζεται τη συναίνεση ή την ανοχή του γερμανικού λαού για να επιδεινώσει το εργασιακό καθεστώς στις άλλες χώρες.
Και ως φαίνεται, τη εξαιρέσει της Γερμανικής Αριστεράς (αλλά όχι και των Γερμανών Πράσινων), το επιτυγχάνει.

Διότι με την εισαγωγή των ευέλικτων σχέσεων εργασίας (Ατζέντα Σέντερ) για την πλειονότητα των εργαζομένων, εξασφάλισε την αιχμαλωσία τους - είτε μετατρέποντας πολλούς διά των επιδομάτων προς τους χαμηλόμισθους σε πελάτες του κράτους, είτε απειλώντας τους υπόλοιπους με το τυχόν χειρότερο (αν, για παράδειγμα, τα σκατώσουν κι άλλο οι «ανεπρόκοποι» του Νότου).

Με αυτόν τον «φόβο για το χειρότερο» η γερμανική κυβέρνηση κρατάει σούζα τον λαό της ή και τον προσεταιρίζεται, προκειμένου να εξαπλώνει στην υπόλοιπη Ευρώπη πολιτικές «ζωτικού χώρου», πολιτικές ιμπεριαλιστικές, ακόμα και πολιτικές εκγερμανισμού, όπως ήδη φαίνεται και το εγγύς μέλλον θα αποδείξει.

Η Γερμανία είναι σήμερα το πιο διεφθαρμένο ευρωπαϊκό κράτος, όχι μόνον διότι δίνει μίζες, όχι μόνον διότι τοκογλυφεί ασυστόλως εναντίον όλων των άλλων, αλλά κυρίως διότι διαθέτει πλεονάσματα τα οποία δεν αναδιανέμει στον λαό της.
Αντιθέτως, τα χρησιμοποιεί ώστε να επιτύχει συσσώρευση ισχύος (που θα επιδεινώνει διαρκώς την αδυναμία όλων των άλλων). Ως φαίνεται, η θητεία της Γερμανίας στο οργανωμένο οικονομικό έγκλημα (αυτό είναι η βάση του ναζισμού) της έχει αφήσει έντονες αναμνήσεις κι ακόμα πιο έντονους πειρασμούς.

Σήμερα η Γερμανία χαράσσει για τον εαυτόν της και την Ευρώπη που επηρεάζει όλο και περισσότερο, μια κεντριστική πολιτική (που πατάει στον συγκερασμό νεοφιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας) και παρωθεί ακόμα και τους ένθερμους κάποτε ευρωπαϊστές σε δεύτερες σκέψεις, αμφιβολίες και όλο και πιο έντονες αιτιάσεις. Η φράση «δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε», που «θέλαμε», που «μας υποσχέθηκαν» ακούγεται πιο πολύ από κάθε άλλη στην Ηπειρο.

Σε αυτόν τον γερμανοαναφορικόν ευρωπαϊκόν κεντρισμό εγείρονται αντιστάσεις. Απ’ τα δεξιά με τους «ευρωσκεπτικιστές», δεξιούς κι ακροδεξιούς.
Και από τα αριστερά με τις δυνάμεις της Αριστεράς, μεταρρυθμιστικές, ριζοσπαστικές και επαναστατικές να συγκρούονται και με τους κεντριστές και με τους δεξιο-ακροδεξιούς. Είναι ένα πολύπλοκο διεθνές φαινόμενο που καθορίζεται ιδιαιτέρως απ’ τις εθνικές ιδιομορφίες.

Για αυτό και η σημασία που αρχίζουν να αποκτούν οι Ευρωεκλογές. Εως τώρα αυτές οι εκλογές ήταν ένα πολιτικό πικ-νικ.
Οσον όμως αυτά που συμβαίνουν στην κάθε χώρα, όχι μόνον επηρεάζουν τις άλλες, αλλά καθορίζουν όλο και πιο πολύ την τύχη τους, τόσον οι ευρωεκλογές αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα και εις ό,τι αφορά τη θεσμική εξέλιξη της Ενωσης και εις ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των κυρίαρχων πολιτικών...

Είτε προς την κατεύθυνση της σύσφιξης, είτε της διάλυσης.

enikos.gr / του Στάθη

BT London 2012

Η μεγαλύτερη -σε ανάλυση- φωτογραφία του κόσμου (κάντε ζούμ...)

Έτσι σπάει ο πάγος...

Επισκευάζοντας το... χέρι του Θεού

Εργάτες ακροβατούν πάνω στο χέρι του αγάλματος του «Χριστού του Λυτρωτή» στο Ρίο ντε Τζανέιρο στην προσπάθειά τους να επισκευάσουν τις φθορές που προκλήθηκαν στα δάχτυλα του δεξιού χεριού του αγάλματος και στο κεφάλι του, από το χτύπημα του δυνατού κεραυνού στις 17 του μήνα.

 www.iefimerida.gr

Flight...

EARTHREAL...

Σαν σήμερα: 22 Ιανουαρίου: Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους

Η διάσκεψη του Λονδίνου, ύστερα από αγγλική πρόταση, διακηρύσσει την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας με το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου που υπογράφεται από τους πληρεξούσιους της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. 

Το άρθρο 1 ορίζει: «H Ελλάς θέλει σχηματίσει έν Κράτος ανεξάρτητον, και θέλει χαίρει όλα τα δίκαια, πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά, τα προσπεφυκότα εις εντελή ανεξαρτησίαν»

www.tovima.gr

Heather Hansen -- Emptied Gestures

Παραμόρφωση της μόρφωσης - Σκόπια

Πώς ο ιδιοκτήτης των Zara έχασε 686 εκατ. δολάρια μέσα σε μια μέρα..

•     Είναι ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο και "αντέχει" τις διακυμάνσεις τιμών της εταιρείας του στα διεθνή χρηματιστήρια
•     Πώς κατάφερε τελικά να αυξήσει, σε ετήσια βάση, την αμύθητη περιουσία του

Το όνομά του είναι συνώνυμο με την επιτυχία. Τα ρούχα του...  ντύνουν εκατομμύρια ανθρώπους κάθε μέρα. Ο Amancio Ortega, o πλουσιότερος άντρας της Ισπανίας και ο τρίτος πλουσιότερος άντρας στον πλανήτη (αφότου εκτόπισε τον Warren Buffett το 2012), και ιδιοκτήτης της Inditex μπορεί να έχασε πρόσφατα περίπου 686,3 εκατομμύρια δολάρια, από τις ακραίες διακυμάνσεις των τιμών της Inditex στις αγορές που είναι εισηγμένη, ωστόσο η τεράστια αυτοκρατορία του, από Zara, Bershka, Massimo Dutti και Pull and Bear πάει καλύτερα από ποτέ.

Η αμύθητη περιουσία του, ύψους 64,8 δισ. ευρώ το 2012 δεν ήρθε τυχαία. Ο εκκεντρικός Ortega που αρνείται να δουλέψει σε γραφείο και προτιμά να περιφέρεται στα εργοστάσια και τα σχεδιαστήρια, παράτησε το σχολείο στην ηλικία των 13 ετών για να γίνει το παιδί για τα θελήματα σε κατάστημα ρούχων. Σιγά σιγά απέκτησε την δική του δουλειά φτιάχνοντας γυναικεία μπουρνούζια με τα αδέρφια του και την μετέπειτα σύζυγό του, Rosalia Mera.

Η καθοριστική στιγμή για την μετέπειτα πορεία του ήρθε το 1975 όταν άνοιξε το πρώτο κατάστημα Zara, το οποίο αρχικά ήθελε να το ονομάσει “Zorba” αλλά το όνομα ήταν κατοχυρωμένο.

Από εκεί κι έπειτα οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Μια δεκαετία αργότερα ίδρυσε την Inditex μαζί με την τότε σύζυγό του, Rosalia Mera, η οποία παρέμεινε η δεύτερη μεγαλύτερη μέτοχος στην εταιρεία μέχρι το θάνατό της το 2013. Από το 1988 έως το 1990 η επιχειρηματικές δραστηριότητες του Ortega επεκτάθηκαν, με τα καταστήματα να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, στην Πορτογαλία, την Γαλλία και τις ΗΠΑ. Την δεκαετία που ακολούθησε ο Ortega εισήγαγε και τα υπόλοιπα, δημοφιλή πλέον, brands όπως η Pull & Bear και η Bershka, ενώ αγόρασε τα Massimo Dutti και τα Stradivarius. Το 2001 η εισήχθη στο χρηματιστήριο συγκεντρώνοντας 2,4 δισ. Ευρώ. Μέχρι το 2010 η εταιρεία έφτασε να διαθέτει πάνω από 5.000 καταστήματα σε 77 χώρες. Το 2012 η Inditex απέφερε κέρδη 16 δισ. Ευρώ.

Στον ίδιο τον Οrtega το 59,3% μερίδιο του στην εταιρεία του έχει αποφέρει από το 2001, 3,4 δισ. Σε μερίσματα. Πολλά από αυτά τα χρήματα τα έχει επενδύσει σε εμπορικά ακίνητα σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω των δύο επενδυτικών εταιρειών του Pontegadea Inversiones και Partler.

Εκτός από τις επενδύσεις του και την Inditex, ο Amancio Ortega διαθέτει επίσης πάνω από 2,2 δισ. δολάρια σε μετρητά και λοιπά περιουσιακά στοιχεία.

greece-salonika.blogspot.com

Η ΔΟΥ Ψυχικού αρρώστησε!

Το μοναδικό ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Ν. Υόρκη το άνοιξε Νιγηριανός...

Τι να σχολιάσεις....

Οταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου αρνήθηκε το «κούρεμα» στον Ντομινίκ Στρος Καν...

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.- Ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προφανώς ενοχλήθηκε από τις δηλώσεις του καταστροφέα της Ελλάδας, Όλι Ρεν και αισθάνθηκε την ανάγκη να δικαιολογήσει με ανακρίβειες και «σενάρια καταστροφής» την ανύπαρκτη διαπραγματευτική του τακτική τους κρίσιμους μήνες πριν την υπογραφή του Πρώτου Μνημονίου, αλλά και μετά, για το μείζον θέμα του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους. Η τοποθέτησή του έγινε μέσω «πύρινης» ανακοίνωσης του στενού του συνεργάτη κ. Γιώργου Ελενόπουλου.

Την απόλυτη ευθύνη για το συγκεκριμένο θέμα, έχει μόνο ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, και ουδείς άλλος. Διότι την απόφαση για να μην ζητηθεί το «κούρεμα», όπως απαιτούσε ο τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, την έλαβε ο κ. Παπανδρέου, που δεν άκουσε καν την επιχειρηματολογία των στενών συνεργατών του, οι οποίοι γνώριζαν καλύτερα τα θέματα της οικονομίας και είχαν ήδη κάνει συζητήσεις με αξιωματούχους των Βρυξελλών και του Ταμείου.

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα και να δώσει αποδείξεις και στοιχεία. Γνωρίζω ότι εκείνες τις μέρες το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο είχε πάρει …φωτιά –και τα e-mails είναι πλέον αποδεικτικά στοιχεία, που αποδέχονται και αναγνωρίζουν και τα δικαστήρια:

1). Ο πρώην πρωθυπουργός επιμένει ότι η κυβέρνησή του είχε θέσει από την αρχή το θέμα της αναδιάρθρωσης χρέους. Δεν λέει την αλήθεια…

- Στη σελίδα 49 της έκθεσης αξιολόγησης του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2013 αναφέρεται ρητά ότι «η ίδια η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι ήταν αντίθετοι με την αναδιάρθρωση του χρέους λόγω ανησυχιών σχετικά με το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό, επιπτώσεων στα συνταξιοδοτικά ταμεία και επιμολύνσεις…»

- Στη σελίδα 27 της ίδιας έκθεσης υπογραμμίζεται ότι «τις παραμονές του προγράμματος οι (ελληνικές) Αρχές απέκλεισαν την αναδιάρθρωση του χρέους ως μια κόκκινη γραμμή (red herring)».

- Στα απόρρητα πρακτικά του Δ.Σ. του ΔΝΤ ημερομηνίας 10 Μαίου 2010, αναφέρεται ότι:

- Κατά την διάρκεια της συζήτησης οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου, απαντώντας σε επικρίσεις μελών του Δ.Σ. για την τυχόν αποτυχία του προγράμματος αν δεν συνδυαστεί με «κούρεμα» του χρέους, δήλωσαν ότι «η αναδιάρθρωση του χρέους απορρίφθηκε από τις ίδιες τις Ελληνικές Αρχές». (Φωτοτυπία του σχετικού εγγράφου του ΔΝΤ δημοσιεύει σήμερα το «ΕτΚ»)*.

Με δηλώσεις τους στον Τύπο, τόσο ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου (στην Ουάσιγκτον στις 25 Απριλίου 2010) όσο και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου (στις 28 Ιανουαρίου 2011) υπογράμμισαν ο μεν πρώτος ότι η Ελλάδα δεν έθεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους, ο δε πρώην πρωθυπουργός ότι αν η Ελλάδα επιθυμούσε κούρεμα του χρέους θα το είχε θέσει στο τραπέζι από την αρχή. Ο κ. Παπακωνσταντίνου εξέφρασε με ακρίβεια τη θέση του τότε πρωθυπουργού, με τον οποίο συνομιλούσε συνέχεια (μέσω τηλεφώνου και e-mail) και λάμβανε εντολές.

Γνωρίζουμε ότι και μετά την υπογραφή του Μνημονίου ο Ντομινίκ Στρος Καν πίεζε τον κ. Γιώργο Παπανδρέου να ζητήσει το γρηγορότερο δυνατό την αναδιάρθρωση του χρέους ώστε αυτή να πραγματοποιηθεί το αργότερο μέχρι τον Οκτώβριο του 2010. Ο τότε πρωθυπουργός απέφυγε συστηματικά και με διάφορες έωλες δικαιολογίες να διεκδικήσει το δικαίωμά του αυτό. Οπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, η τακτική του αυτή θύμωσε πολύ τον τότε ισχυρό άνδρα του ΔΝΤ.

Μέχρι τον Ιούλιο του 2011 -και πριν το πρώτο PSI- η ελληνική κυβέρνηση δήλωνε ότι δεν υπήρχε θέμα αναδιάρθρωσης χρέους (σ.σ. έκανε δηλώσεις και ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με εντολή του κ. Παπανδρέου απάντησε on air στο δελτίο του Mega για να διαψεύσει πληροφορίες που μετέδωσα και αφορούσαν το κούρεμα). Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε απαγορεύσει να γίνεται αναφορά στο θέμα αυτό στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου.

2). Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να απαντήσει στο κρίσιμο σημείο των δηλώσεων του Όλι Ρεν ότι «στο ξεκίνημα της κρίσης την άνοιξη του 2010 και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχαμε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη. Άρα ήταν λογικό να αγοράσουμε χρόνο και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε με κανονικό τρόπο»

Η δήλωση αυτή αποδεικνύει ότι οι κερδισμένοι από την καθυστέρηση αυτή ήταν, όπως υποστηρίζει στη σελίδα 18 της έκθεσής του και το ΔΝΤ (Ιούνιος 2013), οι ιδιώτες πιστωτές (κυρίως οι ξένες τράπεζες) που κατάφεραν να μειώσουν σημαντικά την έκθεση τους (σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου). Χαμένη ηταν η Ελλάδα, που αντί να δανειστεί 30 δισεκατομμύρια ευρώ, της προστέθηκαν 110 δις. ευρώ σε δανεικά.

3). Ο κ. Παπανδρέου ισχυρίζεται ότι το μονομερές κούρεμα εκ μέρους της Ελλάδας θα οδηγούσε σε χρεοκοπία της χώρας. Ομως, η κυρία Ανγκελα Μέρκελ δήλωσε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2013 ότι «συζητήσαμε τότε (το 2010) αν η Ελλάδα έπρεπε να βγει από την Ευρωζώνη και πιστεύω ότι αν αυτό συνέβαινε θα έπρεπε όλοι να την εγκαταλείψουμε σε μια δεύτερη φάση» (Δημοσίευμα εφημερίδας Monde στις 23 Δεκεμβρίου 2013).

Δεν κατάλαβε άραγε τότε ο κ. Παπανδρέου αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί που κρατούσε στα χέρια του; Προφανώς όχι…

Τέλος αναφέρω ότι για το θέμα του «κουρέματος» έγινε συζήτηση σε συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου. Ας δώσει στη δημοσιότητα τα πρακτικά εάν βέβαια δεν έχουν καταστραφεί;

ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Ο κ. Γιώργος Ελενόπουλος, συνεργάτης του κ. Γιώργου Παπανδρέου, εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Ο Επίτροπος Όλι Ρεν, με την απάντησή του σε ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, επαναλαμβάνει το αυτονόητο, δηλαδή, τις επιπτώσεις που θα είχε το μονομερές “κούρεμα” του χρέους το 2010, μικρό δείγμα των οποίων βίωσε η Κύπρος πρόσφατα και μάλιστα, χωρίς μια ασύντακτη διαδικασία “κουρέματος”.

Ντόπιοι σχολιαστές, αλλά και κάποια πολιτικά στελέχη, αποκρύπτοντας αυτήν ακριβώς την παράμετρο, ζωτικής σημασίας για τη χώρα, συνάγουν συμπεράσματα τα οποία τους βολεύουν.

Έτσι όμως, δεν λένε απλώς τη μισή αλήθεια. Καταφεύγουν στο ψεύδος για να αποκρύψουν το καταστροφικό αδίεξοδο στο οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα η υιοθέτηση των δικών τους ανεδαφικών δήθεν λύσεων.

Δηλαδή, την χρεοκοπία της χώρας.

Ακόμη και η αυτονόητη αλήθεια, θυσία στην σκοπιμότητα.

Θυμίζουμε στους επιμηθείς της ιστορίας, ότι η αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία είχε θέσει προς συζήτηση από την πρώτη στιγμή η τότε Ελληνική κυβέρνηση, απέρριπτε η ΕΕ και η ΕΚΤ. Ουσιαστικά, ήταν μια πρόταση που τότε, η συζήτησή της και μόνον δημοσίως, εκτόξευε τα επιτόκια στα ύψη!

Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με την άποψη του κ. Ρεν, η πραγματικότητα είναι πως επιβεβαίωσε ότι, ουδεμία συμφωνία υπήρχε από εταίρους ή ευρωπαϊκούς θεσμούς -όπως η ΕΚΤ- για “κούρεμα” του χρέους το 2010.

Γι’ αυτό, ό,τι και να λένε σήμερα, ουδεμία αξία έχει από τη στιγμή που δεν έχουν απαντήσει στην κρίσιμη ερώτηση: που θα έβρισκαν τα χρήματα που είχε άμεση ανάγκη η χώρα;»

* Το έγγραφο που δημοσιεύουμε σήμερα περιλαμβάνεται –μαζί με άλλα απόρρητα ντοκουμέντα του ΔΝΤ- στο υπό έκδοση βιβλίο του ανταποκριτή μας στην Ουάσιγκτον Μιχάλη Ιγνατίου. Το βιβλίο καταγράφει την πορεία της Ελλάδας προς τον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εθνος την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014


ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

«Ο λόγος του κ. Ιγνατίου λοιπόν, απέναντι στην πραγματικότητα», γράφει ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου στο σχόλιο του, που απέστειλε στα ΜΜΕ, μέσω του κ. Γιώργου Ελενόπουλου.

Δυστυχώς για τον κ. Παπανδρέου, «είναι τα έγγραφα του ΔΝΤ που βρίσκονται απέναντί του», ΔΕΝ είμαι εγώ. Και στο Ταμείο πρέπει να στρέψει τα βέλη του, που τον κατηγορεί …αδίκως, ότι απέρριψε την αναδιάρθρωση που του πρότεινε ο Ντομινίκ Στρος Καν.

Ο κ. Παπανδρέου απαντά στο κείμενό μου στο «ΕτΚ», με όρους χαρτοπαικτικής λέσχης. Ανέμενα ότι ο ευγενής πρώην πρωθυπουργός, που γυρίζει ανά τον κόσμο διαλαλώντας το …εμπόρευμα του -«Πως έσωσε την Ελλάδα»- θα απαντούσε ουσιαστικά και δεν θα κατέφευγε σε δηλώσεις άλλων.

Επί της ουσίας:

Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει απολύτως κανένα στοιχείο για να στηρίξει όσα υποστηρίζει. ΚΑΝΕΝΑ. Απέφυγε να απαντήσει στην τεκμηριωμένη ανάλυση μου, που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε απόρρητα αλλά και δημοσιευμένα κείμενα του ΔΝΤ. Καλό θα είναι να απαντήσει σ’ αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία και όχι να υπεκφεύγει με δήθεν τοποθετήσεις του και διεκδικήσεις του, που ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να αποδείξει.

Ποιός άραγε λέει αλήθεια; ο κ. Παπανδρέου που ισχυρίζεται ότι έθεσε από την αρχή το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, ή οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου που σε κλειστή απόρρητη συνεδρίαση διαβεβαίωναν τα μέλη του Δ.Σ. που επέκριναν το πρόγραμμα επειδή έλειπε το βασικό στοιχείο του «κουρέματος» και έτσι ήταν προδιαγεγραμμένη η αποτυχία του Προγράμματος, ότι είναι οι ίδιες οι ελληνικές αρχές που απέρριψαν την αναδιάρθρωση του χρέους;

Αραγε γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν απάντησε μέχρι σήμερα στα επίσημα έγγραφα του ΔΝΤ και συγκεκριμμένα στις αναφορές των ανεξαρτητων εμπειρογνωμόνων του Ταμείου που δημοσιεύθηκαν τον Ιούνιο του 2013 ότι οι ίδιες οι ελληνικές αρχές θεωρούσαν ως κόκκινη γραμμή και πολιτικά ριψοκίνδυνο το κούρεμα του χρέους».

Είναι καιρός να δώσει στοιχεία και να επιτρέψει τη δημοσίευση των πρακτικών του υπουργικού συμβουλίου για να ανατρέψει τις κατηγορίες του ΔΝΤ εναντίον του”.


http://mignatiou.com/?p=19607#ixzz2qw1K03dC

Έχει κανένα νόημα πλέον η δημοκρατία;

Στις συνθήκες της σημερινής παγκοσμιοποίησης τα εθνικά κράτη είναι αδύναμα. Αδύναμες φυσικά είναι και οι εθνικές αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις. Αδύναμοι δυστυχώς είναι και οι ίδιοι οι λαοί, ακόμα και αν είχαν πραγματική δημοκρατία στην πιο άμεση μορφή της.

Σήμερα, οι άρχουσες οικονομικές ολιγαρχίες των διαφόρων εθνικών κοινωνιών ενοποιούνται ταχύτατα σε μια επιπλέουσα παγκόσμια ολιγαρχική κρούστα, σε μια παγκόσμια ολιγαρχία, αφήνοντας τους λαούς τους στον πάτο απροστάτευτους, απέναντι στην επίθεση που δέχονται πλέον άμεσα από τις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Μια ολιγαρχία η οποία διακινεί πλέον ελεύθερα κεφάλαια και εμπορεύματα, ελέγχει και κατευθύνει την παγκόσμια πληροφόρηση (μην μας ξεγελά το απόλυτα ελεγχόμενο διαδίκτυο – η κορωνίδα της παγκοσμιοποίησης), κατασκευάζει και προστατεύει φορολογικούς παραδείσους για να αποφεύγει ενοχλητικές κυβερνήσεις κ.λ.π.

Αφού λοιπόν δεν λειτουργεί η έννοια του εθνικού κράτους, πως άραγε θα μπορούσε να λειτουργήσει η δημοκρατία; Ας υποθέσουμε ότι μαζευόμαστε όλοι σε μία εικονική «Πνύκα» και αποφασίζουμε να επιβάλουμε φορολογία σε μια οικονομική δραστηριότητα ή στο εφοπλιστικό κεφάλαιο ή ακόμα αποφασίζουμε να αυξήσουμε τους μισθούς. Αυτόματα, η συγκεκριμένη οικονομική δραστηριότητα θα φύγει από την Ελλάδα, οι εφοπλιστές θα πάρουν τα πλοία τους, οι εργοδότες (όσοι μπορούν, οι αδύναμοι θα την πληρώσουν) θα εγκαταλείψουν πάραυτα την Ελλάδα. Που θα οδηγηθούμε; Σε ένα καθεστώς κλειστό σαν της Β. Κορέας; Ποιος λοιπόν είναι ισχυρότερος σήμερα; Η εθνική δημοκρατία ή η παγκόσμια ολιγαρχία;

Επομένως δύο πράγματα μπορούν να γίνουν. Είτε θα ξαναγυρίσουμε σε εθνικά κράτη, ίσως μέσα από έναν νέο καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο για να ξεφουσκώσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα (όπερ και το πιθανότερο), είτε να προχωρήσουμε σε παγκόσμια δημοκρατία, πράγμα απείρως δύσκολο και μάλλον ακατόρθωτο. Περισσότερο ορατός διαφαίνεται ένας παγκόσμιος φασισμός, παρά μια παγκόσμια δημοκρατία. Φυσικά αυτό είναι ένα δίλημμα που η ίδια η πραγματικότητα θα το απαντήσει.

Μέσα σ’ αυτή την παγκόσμια πραγματικότητα υπάρχει και λειτουργεί η ΕΕ και ειδικότερα η Ευρωζώνη. Η ΕΕ έγινε για να μπορέσει η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο διεθνή ανταγωνισμό. Δυστυχώς όμως,  το εγχείρημα μπορεί να επιβράδυνε την κατάσταση, αλλά η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης βαίνει συνεχώς μειούμενη, ενώ ταυτόχρονα κατέχει δυσανάλογα (με πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια) μεγάλο μέρος του διεθνούς πλούτου. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι στο κέντρο της ΕΕ λειτουργεί η Γερμανία με τα δικά της εθνικιστικά συμπλέγματα και μεγαλοϊδεατισμούς, κάνοντας τη διαχείριση του ευρωπαϊκού προβλήματος ακόμα δυσκολότερη.

Αν διαλυθεί η Ευρωζώνη ή η ΕΕ, τότε η Γερμανία (όπως και τα υπόλοιπα κράτη) θα μείνει μόνη της μέσα στον διεθνή ανταγωνισμό. Και μπορεί, εμείς οι Έλληνες, τη βροχή της παγκοσμιοποίησης πλέον να μην την φοβόμαστε (καλύτερα μπορεί να πάμε, χειρότερα όχι), την φοβάται όμως πολύ η Γερμανία. Δεν θα μπορεί τότε να επιβιώνει και να δυναμώνει ως ένα "καρκίνωμα", χρησιμοποιώντας τα υπόλοιπα κράτη κυρίως της Ευρωζώνης για να διασώζεται η ίδια η Γερμανία, η γερμανική ελίτ και οι γερμανικές τράπεζες, οχυρωμένη πίσω από τους ευρωπαϊκούς λαούς, τους οποίους χρησιμοποιεί ως ασπίδα, ενώ ταυτόχρονα τους εκμεταλλεύεται για να διατηρεί και να αυξάνει τα πλούτη της.

Σε μία Ευρώπη με φθίνουσα ανταγωνιστικότητα στην παγκόσμια αγορά, η κατάσταση αυτή οδηγεί όλους τους λαούς της ΕΕ σε εξαθλίωση και θα πρέπει να το αντιληφθούν έγκαιρα και οι Βόρειοι, τους οποίους σήμερα τους φταίει ο Νότος που στο πρόσφατο παρελθόν αύξησε τα πλούτη τους. Η Ελλάδα είναι απλά το πείραμα εξίσωσης των ευρωπαϊκών εργασιακών συνθηκών και του κράτους πρόνοιας με τα αντίστοιχα τριτοκοσμικά όπου επενδύει το διεθνές κεφάλαιο. Ο στόχος είναι να επέλθει παγκόσμια η πλήρης εξίσωση των εργασιακών συνθηκών. Και αυτό το επιδιώκει και η Γερμανία, αλλά θέλει να κρατήσει το δικό της λαό απέξω.

Μόνη λύση σε πρώτη φάση, είναι η επιστροφή της αρμοδιότητας των εθνικών νομισμάτων στους αντίστοιχους λαούς, αλλά ακόμα κι αυτό μέσα σε συνθήκες απελευθέρωσης της κίνησης των κεφαλαίων, καθίσταται πολύ επικίνδυνο, όχι όμως τόσο πολύ για την Ελλάδα, η οποία το χειρότερο που έχει να πάθει είναι να αναγκαστεί να πλέον παράξει και να μην περιμένει να ζήσει από δανεικά. 

hassapis-peter.blogspot.gr

Εκπληκτική φωτό του Ωρίωνα...

Luminarias-Ισπανία

Eνας άνδρας παρέα με ένα μικρό αγόρι και το άλογό τους περνούν μέσα από τις φλόγες κατά τη διάρκεια ετήσιας θρησκευτικής γιορτής (Luminarias) το βράδυ πριν από τη γιορτή του Αγίου Αντωνίου, προστάτη των ζώων, στο χωριό San Bartolome de los Pinares της Ισπανίας. Ακολουθώντας ένα έθιμο, που έχει τις ρίζες του 500 χρόνια πριν, οι κάτοικοι του ισπανικού χωριού την παραμονή της γιορτής του Αγίου Αντωνίου κάνουν βόλτες με τα άλογά τους στα στενά πλακόστρωτα σοκάκια για να εξαγνίσουν τα άλογα μέσω του καπνού από τις φωτιές που έχον ανάψει στις πλατείες. Μερικοί, όπως ο άνδρας και το παιδί της φωτογραφίας, δεν διστάζουν να περάσουν και μέσα από τις φλόγες...

www.iefimerida.gr

«Δεν θέλω να με σώσετε άλλο»

Universe...

RIO BRASIL...

Η γκολάρα του Μέσι «τρέλανε» τους σχολιαστές!

▶ ti_evale_pali - Video Dailymotion

Ένας απο τους πιο χαζούς ληστές που έχουμε δει...Η πόρτα άνοιγε προς τα μέσα..

Επίθεση Farage σε Σαμαρά

Δες τι θα συμβεί στα επόμενα 100 πεντάκις εκατομμύρια χρόνια...

www.techgear.gr

Το είδε όλα....

Τι έπραξαν όλοι αυτοί;

Χορτάσαμε χθες (και για κάνα διήμερο ακό­μη) από τις αναλύσεις για τις τεράστιες προο­πτικές που ανοίγει η ελληνική προεδρία της Ε.Ε. για τη χώρα.
Όλες αυτές οι παράτες, συνοδευό­μενες από τις εικόνες, τους λόγους και τις πόζες των επισήμων, θα κρατήσουν κάνα διήμερο και θα λειτουργήσουν σαν παυσίπονο που δεν εί­ναι δυνατόν να καταπραΰνει τον πόνο του ανία­του ασθενούς, δηλαδή της χρεοκοπημένης Ελ­λάδας, που μασκαρεύτηκε και καμώνεται πως προεδρεύει...

 Δεδομένης της χρεοκοπίας, και κυρίως δε­δομένης της κοινωνικής καταστροφής που έχει συντελεστεί, με την ανεργία, σύμφωνα με την Eurostat, να ανεβαίνει στο 27,4% και την ανερ­γία των νέων σταθερά πάνω από το 50%, θα ήταν χρησιμότερη ίσως από τις μασκαράτες η αποτίμηση της ελληνικής συμμετοχής στην Ε.Ε. καθώς και η αυτοκριτική για τις επιλογές που η κυρίαρχη πολιτική τάξη έκανε.

Τα όσα συμβαίνουν στη χώρα κάποιοι τα εί­χαν «δει» να έρχονται. Και δεν μιλάμε για κόμμα­τα όπως το ΚΚΕ, τα οποία με συνέπεια και στα­θερότητα στάθηκαν απέναντι στη λεγόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Μιλάμε για δυνάμεις και πολιτικές προσωπικότητες οι οποίες, παρότι γνώριζαν την πορεία προς τον όλεθρο, φρόντι­σαν απλώς να ζήσουν τις ένδοξες στιγμές ισχύ­ος και ευημερίας.

«Το Μάαστριχτ, αυτή η συνθήκη, απλώς απο­τελεί για μας ένα εισιτήριο σε έναν δύσκολο και άνισο αγώνα. Ο αγώνας είναι άνισος, γιατί στην εκκίνηση είμαστε οι τελευταίοι. Ο αγώνας εί­ναι άνισος, γιατί η συνθήκη του Μάαστριχτ εκ­φράζει σχεδόν απόλυτα τα συμφέροντα και την οπτική γωνία του πλούσιου Βορρά. Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης δεν χωράει μέσα στο Μάαστριχτ. Το Μάαστριχτ για μας αποτελεί έναν σταθμό σε μία πορεία ευρωπαϊκής ολο­κλήρωσης, έναν σταθμό που θα ξεπεραστεί και ίσως αλλοιωθεί στην ίδια την πορεία».

Τι ακριβώς έπραξαν σε πολιτικό επίπεδο τόσο ο βαθύς, πράγματι, αναλυτής Ανδρέας Παπαν­δρέου, στον οποίο ανήκουν τα πιο πάνω λόγια, όσο και οι πολιτικοί του επίγονοι όλοι το γνωρί­ζουμε πια.

Όπως γνωρίζουμε και τι πράττουν σήμερα οι... συμπρόεδροι της Ε.Ε. για το τρέχον εξάμη­νο Σαμαράς και Βενιζέλος, των οποίων η διακυ­βέρνηση σφραγίζει μια καταστροφή που εξε­λίσσεται επί χρόνια και κορυφώθηκε την εποχή των μνημονίων.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Ο 9χρονος με το παγκόσμιο ρεκόρ που σαρώνει στο Διαδίκτυο - Λύνει μέσα σε 12 δευτερόλεπτα τον κύβο του Ρούμπικ

Παγωμένες Πολιτείες Αμερικής: Κάνει πιο κρύο στην Ατλάντα απ' ό,τι στην Αλάσκα!

Η επέλαση του «πολικού στροβίλου» στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει στοιχίσει συνολικά τη ζωή σε τουλάχιστον 21 άτομα ανέφερε το Associated Press, ενώ μόνο την Τρίτη στην κορύφωση του φαινομένου με τον συνδυασμό εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών και δυνατών ανέμων πέθαναν εννέα άνθρωποι.

Το κύμα του πολικού ψύχους, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και δεν υπάρχει Αμερικανός που να θυμάται κάτι ανάλογο στη ζωή του. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 180 εκατ. Αμερικανοί έχουν επηρεαστεί από το πρωτόγνωρο κρύο.

Το ψύχος εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλη την αμερικανική επικράτεια μέχρι βαθιά στον Νότο των ΗΠΑ, όπου επί αιώνες οι κάτοικοι ευνοούνταν από ένα θερμό κλίμα.

Συντριβάνια πάγωσαν στην Ατλάντα της Τζόρτζια και οι Νότιοι άρχισαν να ψάχνουν απελπισμένα παλτά και γάντια, ρούχα που δεν είχαν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν ποτέ στη ζωή τους.

Το ψύχος έπληξε τον λεγόμενο βαθύ Νότο την Τρίτη, ρίχνοντας υπό το μηδέν τον υδράργυρο σε πόλεις όπως η Ατλάντα της Τζόρτζια, το Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα και το Λιτλ Ροκ του Αρκανσο. Σύμφωνα με το Associated Press ακόμη και στη Χαβάη ο κόσμος βίωσε χαμηλές θερμοκρασίες και νιφάδες χιονιού στο Μαούνα Κέα, ένα ανενεργό ηφαίστειο.

Σύμφωνα με τον Guardian και οι 50 Πολιτείες κατέγραψαν κάποια στιγμή την Τρίτη θερμοκρασίες υπό το μηδέν.

Το εντυπωσιακό είναι ότι λόγω της γιγάντιας κίνησης των ψυχρών αέριων μαζών από τον Αρκτικό Κύκλο προς τα νότια έκανε περισσότερο κρύο στην Τζόρτζια απ' ό,τι στην Αλάσκα! Στην Ατλάντα καταγράφηκαν θερμοκρασίες μείον 16 βαθμών Κελσίου ενώ στο Ανκορεϊτζ της Αλάσκα ο υδράργυρος δεν έπεσε κάτω από τους μείον τρεις!

Από την Κυριακή έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 21 άτομα στις ΗΠΑ, επτά εξ αυτών στο Ιλινόι που έχει κυριολεκτικά παγώσει.

Οι αρχές προειδοποιούν πως ακόμη και λίγα λεπτά έκθεσης στο κρύο σε ανοικτό χώρο μπορούν να προκαλέσουν κρυοπαγήματα.

Την Τρίτη στη Νέα Υόρκη καταγράφηκαν οι χαμηλότερες θερμοκρασίες εδώ και 118 χρόνια. Το πρωί η θερμοκρασία ήταν στους μείον15 Κελσίου στο Σέντραλ Παρκ, όπου το προηγούμενο ρεκόρ είχε καταγραφεί το 1896 με -14,4 C.

Καθ΄όλη τη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία δεν ξεπέρασε χθες τους -10 Κελσίου στην μεγαλύτερη αμερικανική πόλη, η οποία λόγω των ανέμων έδινε την αίσθηση των μείον 22 Κελσίου.

Καθώς ο «πολικός στρόβιλος», τον οποίο τα αμερικανικά ΜΜΕ αποκαλούν «πολικό γουρούνι», εγκατέλειπε την Τρίτη τις μεσοδυτικές πολιτείες οι θερμοκρασίες σε πολλές αμερικανικές μητροπόλεις κυμαίνονταν πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Στο Σικάγο το θερμόμετρο έδειχνε μείον 20 βαθμούς Κελσίου, στο Ντιτρόιτ μείον 21, στο Πίτσμπουργκ μείον 17 και στη Βοστώνη μείον 7 βαθμούς Κελσίου. Στη Νέα Υόρκη το πρωί της Τρίτης το θερμόμετρο έδειχνε μείον 16 βαθμούς Κελσίου, το οποίο αποτελεί αρνητικό ρεκόρ, ενώ τα κέντρα υποδοχής αστέγων ήταν υπερπλήρη από το βράδυ της Δευτέρας καθώς οι χιλιάδες άστεγοι του Μεγάλου Μήλου αναζητούσαν ένα μέρος για να προστατευτούν από το φονικό ψύχος.

Την ίδια ώρα, στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον, οι Αρχές πρόσφεραν καταφύγιο σε όσους το είχαν ανάγκη σε δημοτικές βιβλιοθήκες και άλλους δημόσιους χώρους. Μάλιστα, το πολικό ψύχος επηρέασε και το κλίμα νοτιότερων πολιτειών όπως η Ατλάντα όπου η θερμοκρασία κυμαινόταν χθες στους μείον 14 βαθμούς Κελσίου, τη χαμηλότερη που έχει καταγραφεί τέτοια εποχή στην περιοχή τα τελευταία 44 χρόνια. Το πρωτόγνωρο κύμα ψύχους που πλήττει τις ΗΠΑ είχε αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του πετρελαίου και του ηλεκτρικού ρεύματος, εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης, ενώ δημιούργησε και προβλήματα στις αποστολές σιτηρών και κτηνοτροφικών προϊόντων.

Στην άλλη ακτή του Ατλαντικού τεράστια κύματα πλήττουν τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία.

www.tanea.gr