Οι άνθρωποι των Αμερικανών και των Γερμανών στην Ουκρανία, ακροδεξιών και ναζιστικών πολιτικών πεποιθήσεων, πήραν την εξουσία στο Κίεβο.
Ο πρώτος νόμος που ψήφισε το νέο ουκρανικό κοινοβούλιο είναι να θέσει εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα της Ουκρανίας και να απαγορεύσει τη χρήση της... ρωσικής γλώσσας - όπως και της ελληνικής, της ρουμανικής και της ουγγρικής!
Άρθρο-ανάλυση του κ. Γ.Δελαστίκ
Κατάργησε επίσης τον νόμο που απαγόρευε τη ναζιστική προπαγάνδα, ενώ ταυτόχρονα ορίστηκε υπουργός Εσωτερικών γνωστός...ακροδεξιός και νεοναζί διορίζονται κατά κόρον σε αυτό το υπουργείο που είναι επιφορτισμένο με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας! Διέλυσαν ήδη τις δυνάμεις ασφαλείας του προηγούμενου καθεστώτος, όπως είναι φυσιολογικό. Μεταξύ Λευκού Οίκου και καγκελαρίας όμως φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έχουν το πάνω χέρι, παρά την εθελοντική γερμανοδουλεία των φιλοναζιστών Ουκρανών. Πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης αναμενόταν να τοποθετηθεί ο Αρσένι Γιατσενιούκ, πατενταρισμένος άνθρωπος των Αμερικανών που παίρνει εντολές απευθείας από την Ουάσιγκτον.
Οι Αμερικανοί επίσης έχουν δημιουργήσει «προστατευτικό κλοιό» γύρω από τη Γιούλια Τιμοσένκο, με την οποία βρίσκονται μαζί από το πρωί έως το βράδυ αξιωματούχοι και διπλωμάτες των ΗΠΑ. Την προορίζουν πιθανότατα για πρόεδρο της Ουκρανίας, αλλά μέχρι στιγμής η Τιμοσένκο, η οποία μέχρι προ ημερών βρισκόταν στη φυλακή, δεν είχε φυσικά τον χρόνο να ανακοινώσει αν θα είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου, αν τελικά ισχύει αυτή η συμφωνία. Ο μόνος που έχει ανακοινώσει μέχρι στιγμής την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της Ουκρανίας είναι ο άνθρωπος των Γερμανών, ο πυγμάχος Βιτάλι Κλίτσκο, τον οποίον οι Αμερικανοί αποκλείουν κατηγορηματικά.
Το πέρασμα της εξουσίας στο Κίεβο στη φιλοδυτική Ακροδεξιά ενεργοποίησε ήδη τις διαδικασίες απόσχισης των ανατολικών φιλορωσικών περιοχών της χώρας, με πρώτο στόχο την επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία. Εκεί ανήκε ανέκαθεν η Κριμαία και ήταν τμήμα της Ομόσπονδης Ρωσικής Σοβιετικής Δημοκρατίας μέχρι το 1954, όταν ο παταγωδώς αποτυχημένος σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ, Ουκρανός ο ίδιος, την υπήγαγε διοικητικά στην Ουκρανία, λίγο μετά αφότου διαδέχθηκε τον Στάλιν στην ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης. Τότε φυσικά αυτή η πράξη ήταν μια ασήμαντη κίνηση εσωτερικής διοίκησης, σαν να λέμε π.χ. αν ο νομός Αχαΐας υπάγεται στην περιφέρεια Πελοποννήσου ή στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αλλά με τον διαμελισμό της Ουκρανίας το θέμα της Κριμαίας καθίσταται κορυφαίο, αφού εκεί βρίσκεται η έδρα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Είναι εξαιρετικά πιθανό ότι οι Ρώσοι δεν θα αφήσουν την Κριμαία στα χέρια της ακροδεξιάς, φιλοναζιστικής ουκρανικής κυβέρνησης, όπως όλα δείχνουν.
Ηδη από τη νύχτα της Πέμπτης, αν και φυσικά δεν ομολογείται επισήμως, Ρώσοι καταδρομείς κατέλαβαν την έδρα της τοπικής κυβέρνησης και του κοινοβουλίου της Κριμαίας για να μπορούν να το υπερασπιστούν αποτελεσματικά, αν επιχειρήσουν να το καταλάβουν οι κυβερνητικές φιλοναζιστικές δυνάμεις. Οι κάτοικοι της Κριμαίας είναι σε ποσοστό άνω του 70% Ρώσοι, με το ποσοστό αυτό πιθανότατα να αυξάνεται ραγδαία τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Ο δήμαρχος και οι αρχές της Κριμαίας περνούν ταχύτατα στα χέρια των Ρώσων. Στη Σεβαστούπολη, έδρα του ρωσικού στόλου, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εγκαταστήσει ήδη συνοριακά φυλάκια ελέγχων. Ολες οι ρωσικές στρατιές που βρίσκονται στα δυτικά της Ρωσίας -πάνω από 150.000 άνδρες μέχρι στιγμής- τέθηκαν ήδη κατ' εντολήν του Κρεμλίνου σε «ετοιμότητα μάχης»!
Πρόκειται για μία κίνηση πολύ περισσότερο εντυπωσιασμού και πολιτικού συμβολισμού παρά ουσίας, αλλά οπωσδήποτε και μόνο η εντύπωση χιλιάδων ρωσικών τεθωρακισμένων έτοιμων να εισβάλουν στην Ουκρανία, αν λάβουν σχετική διαταγή, προκαλεί ρίγος. Στο μεταξύ, στις ρωσόφιλες περιοχές της Ουκρανίας συγκροτούνται πολιτοφυλακές με χιλιάδες άνδρες στη δύναμή τους προκειμένου να μην επιτρέψουν να αποκτήσουν τον έλεγχο σε αυτά τα ουκρανικά εδάφη η κυβέρνηση του Κιέβου και οι νεοναζί και ακροδεξιοί που την απαρτίζουν. Στόχος του Κρεμλίνου μέχρι στιγμής δεν είναι να αποσχιστούν επίσημα από την Ουκρανία αυτές οι περιοχές, αλλά να ασκείται «ντε φάκτο» η εξουσία από φιλορωσικές δυνάμεις. Κανείς όμως δεν ξέρει αν τελικά αυτό θα καταστεί δυνατό ειρηνικά, όπως αποδείχθηκε σε πολύ μικρότερη κλίμακα στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία της Γεωργίας στον Καύκασο, η οποία προκάλεσε πόλεμο κατά της Ρωσίας, τον οποίον φυσικά έχασε κατά κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου