Καπιταλισμός και ξερό ψωμί

Δίκιο έχει ο κ. Σαμαράς όταν λέει ότι όπου να ‘ναι βγαίνουμε απ’ το Μνημόνιο. Για να μπούμε στο επόμενο.

Αυτό θα είναι success story και πρωτογενές πλεόνασμα μνημονίων! να φάνε και οι κότες! κι όχι να τρώνε μόνον κουτόχορτο, όπως
έτρωγε ο Μπάμπης ο Σκάης ως τώρα πιστεύοντας ότι η Χρυσή Αυγή είναι λαϊκιστική, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια κρυπτοσοβαρή οργάνωση Αδελφών Μημουάπτου, με την οποίαν άνετα θα μπόρεσε να συγκυβερνήσει στο εγγύς μέλλον (που λέει κι ο κ. Λιακόπουλος) η Ν.Δ., όπως άλλωστε έχει συγκυβερνήσει ως τώρα (η δεξιά με την ακροδεξιά) στην Αυστρία, στην Ιταλία, στην Ολλανδία και τώρα στη Νορβηγία. Αποδεικνύοντας
ότι η θεωρία των «δύο άκρων» που επισείει πάνω απ’ τα κεφάλια μας ο κ. Σαμαράς
είναι στην πραγματικότητα ένα σχήμα συγκοινωνούντων δοχείων δεξιάς – ακροδεξιάς.

Αλλά, αν έχει δίκιο μια φορά ο κ. Σαμαράς έχει δύο φορές δίκιο το ΚΚΕ, όταν λέει ότι οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής (όπως εκείνη εναντίον μελών του κόμματος στο Πέραμα) δεν θα «αναγκάσουν» το ΚΚΕ να συνταχθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντιφασιστικό μέτωπο, δεν «θα χρησιμοποιήσει ο Συριζα τη Χρυσή Αυγή για να εκβιάσει το ΚΚΕ»!!! Θαυμαστή λογική
με την οποίαν χαίρεται και γελά ο θαυμαστός, γενναίος μας κόσμος της διαπλοκής και των μνημονίων. Ομως οφείλω να ομολογήσω αποδίδοντας φόρο τιμής στον κ. Πρετεντέρη όταν εκείνος επαινεί τη στάση του ΚΚΕ, ότι το κόμμα παραμένει ακλόνητο στη λογική του. Καμιά σχέση με το παραπλανημένο 30% του λαού που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ του 4% τη δυνατότητα να προσπαθήσει τουλάχιστον. Καμιά σχέση ούτε με το Κομουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας που υπέκυψε κι αυτό
στις σειρήνες του Μπλόκου της Αριστεράς να σχηματίσουν από κοινού Λαϊκό Μέτωπο εναντίον της φάουσας που τρώει τη χώρα τους. Κακώς, μια ακόμα
αυταπάτη, μια ακόμα προσπάθεια καταδικασμένη εκ των προτέρων στην αποτυχία. Διότι όταν το αποτέλεσμα δεν είναι σίγουρο, ο τζογαδόρος δεν ποντάρει.
Εχει δίκιο λοιπόν ο κ. Κουτσούμπας όταν λέει ότι, αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει υπέρ του συστήματος. Καιρός λοιπόν ο λαός «να διορθώσει την ψήφο του» που έλεγε και η Αλέκα να ξαναστείλει τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4%, ώστε η χώρα να συνεχίσει να κυβερνάται όπως ξέρουμε, απ’ αυτούς που ξέρουμε – αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε.
Υπάρχει βεβαίως και η άλλη εκδοχή: να δώσει ο λαός το 30% ακόμα και το 40% στο ΚΚΕ να κάνει κυβέρνηση. Αλλά τότε δεν θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί του – τι να κάνει με ένα κόμμα που θα το έχουν ψηφίσει πρώην πασόκοι ή νεοδημοκράτες ή (θεέ μου, φύλαγε) δημαρίτες και αναρχικοί; Για αυτό, σύντροφοι, ας τελειώνουμε με τις αυταπάτες. Δεν μπορεί να πάω εγώ με τους Κοτσακάδες του 30% που θα έχει πάρει το ΚΚΕ. Ας κάτσουμε λοιπόν στ’ αυγά μας να μη στεναχωρούμε αδίκως την κυρία Τρέμη κι αναστατώνουμε επί ματαίω τον κ. Μπόμπολα (συγνώμη, αφεντικό που πιάνω στο στόμα μου το όνομα σου επί ματαίω). Μάλιστα προτείνω
τα εξής: επειδή ο καπιταλισμός δεν αλλάζει και κυρίως επειδή δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε εμείς, «να πλύνουμε τα χέρια μας» να επιστρέψουν τα κόμματα της Αριστεράς στα ποσοστά τους κι έτσι, ως αμαρτίας μη έχοντα, να συνεχίσουμε οι οπαδοί τους να πλακωνόμαστε μεταξύ μας ποιος έχει δίκιο
για τη μία ή τις δύο φύσεις του Χριστού, ή αν είχε μία θέληση που έπασχε από πολυγλωσσία και του έβγαιναν δύο.
Τριάντα χρόνια ο δικομματισμός έκανε τη χώρα μπουρδέλο – μια χρυσή εποχή με το ένα κόμμα της Αριστεράς στο 10% και το άλλο στο 4% να τσακώνονται μεταξύ τους ανάμεσα στα άλλα ποιος φταίει που ο λαός δεν τους δίνει τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα. Χρυσή εποχή και σ’ αυτήν
να επιστρέψουμε. Οχι όπως τώρα που ο λαός με τα ποσοστά που έδωσε στην Αριστερά έφερε τα κόμματά της προ των ευθυνών τους. Είμαστε
εμείς για ευθύνες;! Ευθύνες θα αποκτήσουμε μόνον όταν ο λαός μας δώσει εντολή για τον Σοσιαλισμό. Ως τότε, καπιταλισμός και ξερό ψωμί.

stathis@enikos.gr