Η Τέλεγκραφ αποκαλύπτει ότι ο Κέρι χρησιμοποίησε φωτογραφία από το Ιράκ για να συκοφαντήσει την Συρία!!

Το ίδιο έκανε και το BBC!
Συγκεκριμένα ο Κέρι στην “πύρινη” ομιλία του όπου προανήγγειλε επίθεση στην Δαμασκό, ξεκίνησε χρησιμοποιώντας την συγκεκριμένη φωτογραφία για να δείξει το “μέγεθος της σφαγής” στην πρόσφατη επίθεση με χημικά από το καθεστώς”!
Για κακή τους τύχη όμως, ο φωτογράφος που είχε τραβήξει την φωτογραφία …ζούσε και οργισμένος εξέδωσε ανακοίνωση που τους κατακεραυνώνει για την απάτη. 

 Συγκεκριμένα ο Ιταλός Marco di Lauro εκτός εαυτού αποκάλυψε ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε
στο Ιράκ το 2003!
Ποσά μέσα άραγε θα μεταδώσουν την απάτη;

The BBC is facing criticism after it accidentally used a picture taken in Iraq in 2003 to illustrate the senseless massacre of children in Syria.
Photographer Marco di Lauro said he nearly “fell off his chair” when he saw the image being used, and said he was “astonished” at the failure of the corporation to check their sources.
The picture, which was actually taken on March 27, 2003, shows a young Iraqi child jumping over dozens of white body bags containing skeletons found in a desert south of Baghdad.

 http://olympia.gr

Τύμπανα Πολέμου

του Μίκη Θεοδωράκη

- Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή.

  Νέος στόχος η Συρία.

- Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το.......
επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.

- Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.

- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ’ αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν… Έτσι μ’ αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;

- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί

- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;

- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.

- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.

- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.

- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;
Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;
*

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ’ υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου…

Αθήνα, 29.8.2013

 http://kafeneio-gr.blogspot.gr

ΘΥΜΑΣΤΕ;;;

Διαρκής επιδείνωση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

 Του Γιώργου Δελαστίκ

Οχι, καθόλου καλά δεν πάει το δημόσιο χρέος της χώρας μας, παρά τα ανείπωτα οικονομικά και κοινωνικά δεινά που υφίστανται οι Ελληνες στο όνομα της δήθεν τιθάσευσής του.

Σαν να μην έφτανε η διαρκής καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας, η οποία από μόνη της θα ήταν αρκετή για να εκτοξεύσει το χρέος...
ως ποσοστό του ΑΕΠ, τα πράγματα γίνονται χειρότερα από την εκ νέου αύξηση του απόλυτου ποσού του δημόσιου χρέους και μετά την καταλήστευση όσων δυστυχών κατείχαν ελληνικά κρατικά ομόλογα, μετά το «κούρεμα» και την «επαναγορά» που υπέστησαν.

Τα στατιστικά στοιχεία διαψεύδουν παταγωδώς την κυβερνητική προπαγάνδα. Ας τα δούμε όμως καλύτερα. Πρώτα πρώτα πρέπει να επισημάνουμε ότι η εισαγωγή ως νομίσματος του ευρώ απογείωσε κυριολεκτικά το δημόσιο χρέος. Στα τέλη του έτους 2000 το ελληνικό δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 124,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2007, πριν δηλαδή από την κρίση, το δημόσιο χρέος της χώρας μας είχε σχεδόν... διπλασιαστεί μέσα σε εφτά χρόνια! Οσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό, είχε φτάσει στα 239,7 δισ. ευρώ. Το 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή τού προσέθεσε πάνω από 20 δισ. ευρώ και το πήγε στα 262 δισ. Το 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή για τους πρώτους εννέα μήνες και η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προσέθεσαν άλλα 30 δισεκατομμύρια, στέλνοντάς το στα 292 δισ. ευρώ. Από εκεί και πέρα ο Γ. Παπανδρέου υπάγει την Ελλάδα σε καθεστώς μνημονιακής υποτέλειας και χάνεται πλέον κάθε έλεγχος.

Ο καταστροφέας Γ. Παπανδρέου κατορθώνει το ακατόρθωτο: μόνο μέσα στο 2010 αυξάνει το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κατά... 50 δισεκατομμύρια ευρώ! Από τα 292 δισ. το εκσφενδονίζει στα 340,3 δισεκατομμύρια! Ακάματος φορέας της οικονομικής συμφοράς, προσθέτει το 2011 άλλα... 30 δισεκατομμύρια και το φτάνει στη «στρατόσφαιρα» των 368 δισεκατομμυρίων ευρώ! Μέσα σε δύο χρόνια ολέθριας μνημονιακής διακυβέρνησης αύξησε το ελληνικό δημόσιο χρέος σχεδόν κατά εκατό δισεκατομμύρια! Η χώρα απαλλάχτηκε από αυτόν, αλλά η κατάσταση δεν διορθώθηκε. Οι διάδοχοί του λήστεψαν εν ψυχρώ τα χρήματα όσων κατείχαν ελληνικά ομόλογα - είτε αυτοί ήταν δυστυχείς μικροεπενδυτές που νόμιζαν αφελώς ότι αγοράζοντας κρατικά ομόλογα εξασφαλίζουν τα λεφτά τους είτε ήταν νομικά πρόσωπα (ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, ΤΕΙ κ.λπ.) που υποχρεωτικά από τον νόμο διατηρούσαν τα αποθεματικά τους σε ομόλογα ή τράπεζες που διευκόλυναν την κυβέρνηση.

Μετά την αρπαγή των χρημάτων όλων αυτών και την οικονομική καταστροφή πολλών από αυτούς, το 2012 έκλεισε με το δημόσιο χρέος να μειώνεται στα 305,5 δισ. ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια όμως έπρεπε να σωθούν οι ελληνικές τράπεζες, που αφενός λεηλατήθηκαν από την κυβέρνηση μέσω του «κουρέματος» και της «επαναγοράς» των ομολόγων και αφετέρου υπέφεραν από την απόσυρση καταθέσεων ύψους πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, χώρια από τα απαράδεκτα χρηματοοικονομικά παιχνίδια που έπαιζαν.

Στο τέλος Ιουνίου του 2013, όπως αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα από τα επίσημα στοιχεία που προκάλεσαν νέο σοκ, το ελληνικό δημόσιο χρέος είχε εκτοξευθεί εκ νέου στα 321,4 δισεκατομμύρια, εξαιτίας κυρίως των δανείων που έδωσε η κυβέρνηση στις τράπεζες για να τις σώσει, αλλά όχι μόνο. Στο μεταξύ, η διάσωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος (ειρήσθω εν παρόδω ότι είναι άκρως αμφιλεγόμενο αν όντως έχουν σωθεί οι ελληνικές τράπεζες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) θα αργήσει πολύ να έχει ορατά αποτελέσματα στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.

Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, στις ελληνικές τράπεζες υπάρχουν καταθέσεις ύψους 162 δισ. ευρώ, αλλά οι τράπεζες έχουν χορηγήσει δάνεια ύψους... 223 δισεκατομμυρίων! Εξήντα δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω τα δάνεια από τις καταθέσεις - πέρα από το γεγονός ότι αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό των δανείων που δεν εξυπηρετούνται. Υπό το καθεστώς αυτό, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας όποιος νομίζει ότι οι τράπεζες θα χρηματοδοτήσουν την οικονομία ή την «ανάπτυξη» που λέει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Με τι λεφτά; Δανεικά παίρνουν κι αυτές συνεχώς από το ευρωσύστημα για να εμφανίζουν ρευστότητα - τον Ιούλιο π.χ. είχαν πάρει 78 δισεκατομμύρια ευρώ από την ΕΚΤ για να μπορούν να δίνουν λεφτά σε όσους καταθέτες έκαναν αναλήψεις. Σε μόλις τριάμισι χρόνια, από τον Δεκέμβριο του 2009 μέχρι φέτος τον Ιούνιο, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες από 237 δισ. ευρώ που ήταν έπεσαν κατά... 75 (!) δισεκατομμύρια και τώρα ήταν μόλις 162,5 δισ. ευρώ. Το Μνημόνιο έφαγε και τις καταθέσεις των Ελλήνων.

Πηγή:  ethnos.gr

Η παγκοσμιοποίηση επιτίθεται στη Συρία.

Χημικά, πυρηνικά, τρομοκρατία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι κυρίως οι τέσσερις αιτίες που χρησιμοποιούνται για διεθνή επέμβαση.

Όταν έφταναν οι τελευταίες ημέρες του Καντάφι, είχαμε γράψει πως σύντομα θα έρθει η σειρά του Άσαντ. Οι διεθνείς συγκυρίες, η αντίσταση του καθεστώτος Άσαντ και κυρίως...
ο Ρωσικός παράγοντας καθυστέρησαν λίγο αυτή την εξέλιξη, αλλά τώρα πλέον οι διεθνείς ελίτ αποφάσισαν οριστικά την αντικατάστασή του καθεστώτος αυτού με ένα ασταθές ισλαμικό καθεστώς που η επιβίωσή του θα εξαρτάται από αυτές τις ελίτ.

Γενικά οι παγκόσμιες ελίτ του χρήματος που επεκτείνουν το καθεστώς της κυριαρχίας τους μέσω της παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης οικονομίας, εξουδετερώνουν τα καθεστώτα εκείνα (δημοκρατικά ή μη) που επιμένουν στην εθνική τους κυριαρχία και την αυτοδύναμη οικονομία τους. Αντίθετα, οι εθελόδουλες κυβερνήσεις που συμμαχούν και διευκολύνουν τα παγκοσμιοποιημένα συμφέροντα, σε βάρος των λαών τους, στηρίζονται για όσο διάστημα μπορούν να τα εξυπηρετούν.

Η αιτιολόγηση που χρησιμοποιείται πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις επέμβασης, είναι κυρίως: Χημικά, πυρηνικά, τρομοκρατία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Στην περίπτωση της Συρίας έφτασε η ώρα της επέμβασης, αφού η πλάστιγγα του εμφυλίου έδειχνε να γέρνει προς την πλευρά του Άσαντ. Το μόνο αίνιγμα παραμένει η Ρωσία η οποία όμως, αφενός είναι εξασθενημένη, αφετέρου και η ίδια εξαρτάται από την παγκοσμιοποιημένη αγορά.

ΥΓ. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση,  εννοείται πως αν φυσικά αποδειχθεί ότι πράγματι το καθεστώς Άσαντ έκανε χρήση χημικών (και ακόμα χειρότερα κατά του ίδιου του λαού του), τότε θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες που προβλέπει το διεθνές δίκαιο, άσχετα με τα συμφέροντα που θα εξυπηρετηθούν.

http://hassapis-peter.blogspot.gr

Η σελίδα θα επιστρέψει σε λίγες μέρες...

Τhe truth is out there...

http://www.iefimerida.gr

Η Ελλάδα χρειάζεται επενδυτές – πατριώτες

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας προκάλεσε πολλά δεινά στον κόσμο. 

Η κρίση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι άσχετη με το φαινόμενο που εμφανίστηκε με επιθετικό τρόπο τη δεκαετία του ’90 και ισχυροποιήθηκε επί κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους τζούνιορ. 

Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ εκμεταλλεύθηκε την παγκοσμιοποίηση και για πολιτικούς σκοπούς, έβαλε στο «μανδρί» τις πρώην κομμουνιστικές χώρες για να στραγγαλίσει τη Ρωσία.

Η παγκοσμιοποίηση έδωσε την ευκαιρία για ξένες επενδύσεις σε φτωχές χώρες επιβάλλοντας μισθούς πείνας για τους εργάτες των πολυεθνικών εταιρειών. Οι κυβερνήσεις χαίρονταν επειδή προσέλκυσαν ξένα κεφάλαια και οι εργαζόμενοι απλά υπέφεραν. Το οκτάωρο καταργήθηκε, και σε χώρες όπως η Κίνα οι κυβερνήσεις έκλεβαν τον κόπο των εργαζομένων.

Το σπορ των επενδύσεων ενέσκηψε εσχάτως και στην Ελλάδα, όπου οι πολυεθνικές προσκαλούνται από τον αρμόδιο υφυπουργό με το βασικό επιχείρημα ότι το εργατικό δυναμικό είναι εξευτελιστικά φθηνό. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η επιχείρηση «ξένες επενδύσεις» στέφθηκε με επιτυχία και όσα κατέγραψε ο ίδιος ο υφυπουργός στο Twitter δεν είναι παρά ένας ισχυρισμός που δεν στηρίζεται σε γεγονότα. Διότι, όταν ομιλεί για επενδύσεις από τόσες εταιρείες χωρίς να αναφέρει τα ποσά που επένδυσαν, δεν είναι τίποτα άλλο από προπαγάνδα για ιθαγενείς οποιασδήποτε άλλης χώρας εκτός της Ελλάδας.

Την προπερασμένη εβδομάδα ο αρμόδιος υφυπουργός επί των επενδύσεων τραβολογούσε έναν ολόκληρο πρωθυπουργό πηγαινοφέρνοντάς τον από την Ουάσιγκτον προς τη Νέα Υόρκη και πίσω για να συναντήσει επικεφαλής hedge funds, οι οποίοι στο παρελθόν κερδοσκόπησαν εις βάρος της Ελλάδας. Ο υφυπουργός έπρεπε να γνωρίζει ότι οι πρωθυπουργοί δεν συναντούν κερδοσκόπους. Ας έκανε ο ίδιος τη «βρώμικη» αυτή δουλειά…

Η Ελλάδα χρειάζεται επενδυτές – πατριώτες. Δεν χρειάζεται τους ξένους κεφαλαιούχους, που θα έρθουν στη χώρα μας να πάρουν ό,τι καλύτερο διαθέτει η πατρίδα μας για ένα κομμάτι ψωμί, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε μηχανές παραγωγής των προϊόντων τους. Αυτά είναι για τις δικτατορίες και τους υπανάπτυκτους λαούς.

Στην Αμερική ζουν και δημιουργούν εκατοντάδες ομογενείς επιχειρηματίες, οι οποίοι θα μπορούσαν να στηρίξουν επενδυτικά τη χώρα. Επιθυμούν καθαρές κουβέντες με τον πρωθυπουργό ο οποίος πρέπει να ασχοληθεί ο ίδιος με το θέμα. Να μην το αφήσει άλλο σε ερασιτέχνες… Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που απογοητεύθηκαν όταν συναντήθηκαν τον Μάρτιο του 2010 με τον τότε πρωθυπουργό ο οποίος τους μιλούσε για …πράσινα άλογα.  

http://mignatiou.com

Μια εκπληκτική φωτογραφία για ένα τρομερό κοινωνικό φαινόμενο.

Η πρώτη εικόνα που αναφέρεται στα φαινόμενα παιδεραστίας στο Βατικανό.

Η δεύτερη εικόνα αναφέρεται στη σεξουαλικό τουρισμό με θύματα μικρά παιδιά στην Ταϊλάνδη.

Η τρίτη εικόνα αναφέρεται στον πόλεμο στη Συρία.

Η τέταρτη εικόνα αναφέρεται στην εμπορία οργάνων στη μαύρη αγορά, όπου τα περισσότερα από τα θύματα είναι παιδιά φτωχών χωρών.

Η πέμπτη εικόνα αναφέρεται στο δικαίωμα της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ.

Η έκτη εικόνα αναφέρεται στην παχυσαρκία, κατηγορώντας τις μεγάλες εταιρείες fast food.

http://loutraki1.blogspot.gr

Αναμνήσεις από το μέλλον ...ή έξοδος από την κρίση;

 

 

Το 1897, επί κυβερνήσεως πλέον Δηλιγιάννη, η Ελλάδα ξεκίνησε ανέτοιμη, με προτροπή του Κάιζερ έναν επεκτατικό πόλεμο με προδιαγεγραμμένη την ήττα της, με σκοπό την απελευθέρωση Μακεδονίας και Θράκης. Ο πόλεμος αυτός αποδείχθηκε φυσικά φιάσκο, κατέληξε σε ήττα της Ελλάδας.

Αυτή η ήττα υποχρέωσε την Ελλάδα στη σύναψη δανείου  ύψους 150 εκατ. χρυσών φράγκων, το Μάιο του 1898 στο Παρίσι...

Όταν το 1893 η Ελλάς του Τρικούπη πτώχευε, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να δανειστεί άλλα χρήματα από τους διεθνείς δανειστές της, και αρνούμενη την άμεση αποπληρωμή των περίπου 30 εκατ. χρυσών φράγκων, αντιλαμβανόμενη ότι το.. πρόβλημά της ήταν τα υπερβολικά έξοδα παρά τα χαμηλότερα των επιθυμιών των τότε κρατικών αξιωματούχων έσοδα, έπραξε το αυτονόητο: μείωσε τα έξοδα του κράτους μαχαίρι και αρνήθηκε την αποπληρωμή των χρεωλυσίων μέχρις νεωτέρας. Τότε ξεστόμισε ο Τρικούπης το ιστορικό “Δυστυχώς επτωχεύσαμεν”.

Οι περισσότερες συντάξεις, που τότε ήταν προϊόν αναδιανομής εισοδημάτων από τους πολλούς στους λίγους, έπαυσαν ολοσχερώς, ενώ το συγκριτικά με σήμερα μικρό δημόσιο, μειώθηκε εν μια νυκτί κατά το 1/3. Τέτοιες δραστικές ενέργειες επέφεραν τον σχεδόν άμεσο ισοσκελισμό του προϋπολογισμού από τον Τρικούπη.

Οι τότε δανειστές της Ελλάδας, αμφισβήτησαν ως δόλια τη χρεοκοπία, και επέμειναν. Το 1897, επί κυβερνήσεως πλέον Δηλιγιάννη, η Ελλάδα ξεκίνησε ανέτοιμη, με προτροπή του Κάιζερ έναν επεκτατικό πόλεμο με προδιαγεγραμμένη την ήττα της, με σκοπό την απελευθέρωση Μακεδονίας και Θράκης. Ο πόλεμος αυτός αποδείχθηκε φυσικά φιάσκο, κατέληξε σε ήττα της Ελλάδας.

Αυτή η ήττα υποχρέωσε την Ελλάδα, με απειλή την συνέχιση της επέλασης της Τουρκίας, να συνθηκολογήσει πλέον με τις δανείστριες Μεγάλες Δυνάμεις (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία και Ρωσία) για σύναψη νέου δανείου πραγματικού ύψους 150 εκατ. χρυσών φράγκων, το Μάιο του 1898 στο Παρίσι.

Το νέο δάνειο κάλυψε την αποπληρωμή στους αρχικούς δανειστές των περίπου 30 εκατ. χρυσών φράγκων, την πληρωμή αποζημίωσης έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας των τότε αιτούμενων 95 εκατ. για την πολεμική επιχείρηση, και τα εναπομείναντα περίπου 20 εκατ. χρυσά φράγκα κάλυψαν το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 1897.

Ως εξασφάλιση για τους νέους δανειστές, εγκαταστάθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, με υπερεξουσίες επικυρίαρχου υπεράνω και αυτών του εκάστοτε βασιλιά ή εκλεγμένης κυβέρνησης, ο οποίος ως ακόμη το 1978 διαχειριζόταν τα έσοδα από τα μονοπώλια πετρελαίου, αλατιού, σπίρτων, τσιγαρόχαρτου, ναξιακής σμύριδας, και τους φόρους κατανάλωσης καπνού, τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς των τελωνείων του Πειραιά, Λαυρίου, Πάτρας, Κέρκυρας και Βόλου.

Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της εποχής δεν αντιλαμβανόταν την ακριβή σημασία του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, εμείς μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε την λειτουργία του. Μετέτρεψε τη χώρα σε αποικία χρέους.

Θα είναι τεράστιο λάθος η επανάληψη των λαθών της κυβέρνησης του ελλειμματικού Δηλιγιάννη, και η επαναφορά της Ελλάδας σε καθεστώς αποικίας χρέους.

Όσο αργούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, και όσο καθυστερεί μείωση του κόστους του δημοσίου και των συντάξεων σε εκείνα που ο Έλληνας μπορεί να ανταπεξέλθει, τόσο το Ελληνικό Δημόσιο χρέος θα ιδιωτικοποιείται, με φορολόγηση πέραν της φοροδοτικής ικανότητας της κοινωνίας, που τελικά θα καταλήξει σε δήμευση της περιουσίας της μεσαίας τάξης, καθώς η άρχουσα τάξη ποτέ δεν επηρεάζεται από τέτοιες μετατροπές του χρέους.

Δυστυχώς, η άρνηση του σημερινού πολιτικού προσωπικού να βάλει μαχαίρι στις δημόσιες δαπάνες, κάνουν το σημείο εκκίνησης της ανάκαμψης βαθύτερο, και ενώ σήμερα μιλούμε για ένα ΑΕΠ της τάξεως των 162 δισ. ευρώ για το 2013, με την εμμονή στη διατήρηση της κλειστής οικονομίας, με 117η θέση παγκοσμίως σε οικονομική (αν)ελευθερία, καθώς και υπερφορολόγηση της κοινωνίας με δικαιολογία τη φοροδιαφυγή 50 μπουζουξίδικων, οδηγούν στην καταβαράθρωση της παραγωγικής οικονομίας, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά των άκρων, και κυρίως στον κύριο εκφραστή της οργής των ψηφοφόρων, τη Χρυσή Αυγή.

Πρέπει έγκαιρα το κράτος να κόψει την υπερφορολόγηση, διαφορετικά οι σημερινοί εκφραστές της διατήρησης του μεγάλου κράτους σε κόστος της παραγωγικής οικονομίας, θα έχουν μπροστά τους ένα νέο Γουδή.

Έχουμε ακόμη επιλογές, αλλά όχι για πολύ: να μειώσουμε κατά 40% το κόστος των μισθών και συντάξεων δημοσίου, που σήμερα αγγίζουν τα 25 δισ. ευρώ, εξισώνοντάς τες με αυτούς της σημερινής ιδιωτικής οικονομίας (με αυτά τα 10 δισ. ευρώ ισοσκελίζεται ο προϋπολογισμός μας), ή να αφήσουμε να ξεκινήσουν οι κατασχέσεις υπέρ δημοσίου, με βάση αντισυνταγματικούς και άδικους φόρους τεκμηρίων και χαρατσιών, ρισκάροντας ο αναβρασμός της κοινωνίας να εκραγεί με την πρώτη πιστολιά.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, παραδέχθηκε σε ακροατήριο Ελληνοαμερικανών υποψήφιων επενδυτών, ότι “ζητάμε φόρους από ανθρώπους που δεν έχουν να δώσουν άλλο”.

Άρα γνωρίζει την πιθανότητα εκτροπής της καταστάσεως. Ας ελπίσουμε να δείξει την ωριμότητα του Τρικούπη, παρά την αμετροέπεια του Δηλιγιάννη.

του Αγη Βερούτη

 http://greece-salonika.blogspot.com

Antonov 225...

http://www.topontiki.gr

Αίγυπτος...Χάος.

A police car in Egypt earlier today. pic.twitter.com/3FbeDTHVZR

Συγκλονιστική εικόνα: Αιγύπτια στέκεται μπροστά από στρατιωτική μπουλντόζα πριν αυτή πατήσει τραυματίες [εικόνες]

Oρθια μπροστά στη φρίκη, δίπλα σε πτώματα και τραυματίες που σπαρταρούν στο δρόμο, αυτή η Αιγύπτια, κρατώντας δύο ξύλα, προσπαθεί να σταματήσει μια στρατιωτική μπουλντόζα που οδεύει ολοταχώς πάνω σε κορμιά πεσμένα στο δρόμο.

Πολλές φωτογραφίες από τον αιματοχυσία στην Αίγυπτο συγκλονίζουν, αυτή όμως είναι η πιο συγκινητική.

 

http://www.iefimerida.gr

Δεκαπενταύγουστος: «Το Πάσχα του Καλοκαιριού» - Πότε καθιερώθηκε η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας

 

Η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει ιδιαίτερη θέση στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και συνδέεται άμεσα με τη μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας στο έργο «της εν Χριστώ σωτηρίας» των ανθρώπων, αποτελώντας τη μεγαλύτερη από τις γιορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητέρας του Χριστού, τις ονομαζόμενες θεομητορικές εορτές.

Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ' Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.

Για πρώτη φορά φαίνεται να γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετατέθηκε στις 15 του ίδιου μήνα. Είχε δε γενικότερα θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως και ονομάζονταν «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας». Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα» (ναός), που βρίσκονταν έξω από τα Ιεροσόλυμα στον δρόμο προς την Βηθλεέμ. Η σύνδεση αυτής της γιορτής με την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον ναό της Παναγίας, που βρισκόταν στη Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προηγείται νηστεία, η οποία καθιερώθηκε τον 7ο αιώνα. Αρχικά ήταν χωρισμένη σε δύο περιόδους: πριν από την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον 10ο αιώνα, συνενώθηκαν σε μία νηστεία, που περιλαμβάνει 14 ημέρες και ξεκινά την 1η Αυγούστου. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης νηστείας, νηστεύεται το λάδι εκτός του Σαββάτου και της Κυριακής, ενώ στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα καταλύεται (επιτρέπεται) το ψάρι.

Ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καταλύονται τα πάντα, εκτός και αν η εορτή πέσει σε Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε καταλύεται μόνο το ψάρι. Τις ημέρες της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται τις απογευματινές ώρες στις εκκλησίες (εκτός Κυριακής), εναλλάξ, ο «Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον», οι λεγόμενες «Παρακλήσεις».

Η μητέρα του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρεται στην εκκλησιαστική παράδοση, πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν άγγελο τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μία νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Μοναδικός απών ο απόστολος Θωμάς.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου και διέμενε, μετά τη σταύρωση του Χριστού. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου την έθαψαν.
Όταν μετά από τρεις ημέρες ο απόστολος Θωμάς πήγε στον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια. Πάνω στον τάφο της Παναγίας χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός (450-457) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό, που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας υπάρχει δογματική διαφορά σχετικά με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει στο δόγμα της ενσώματης ανάληψης της Θεοτόκου (Assumptio Beatae Mariae Virginis), που οριστικοποιήθηκε με την αποστολική εγκύκλιο του Πάπα Πίου IB' «Munificentissimus Deus» (1 Νοεμβρίου 1950). Αντίθετα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κάνει λόγο πρώτα για Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλαδή πραγματικό θάνατο (χωρισμό ψυχής και σώματος) και στη συνέχεια για μετάσταση της Θεοτόκου, δηλαδή ανάσταση (ένωση ψυχής και σώματος) και ανάληψή της κοντά στον Υιόν της.

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου γιορτάζεται με λιγότερο εμφατικό τρόπο στις λοιπές ορθόδοξες και καθολικές χώρες του κόσμου, στις περισσότερες από τις οποίες ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία, όπως και στην Ελλάδα. Οι προτεσταντικές ομολογίες θεωρούν την Κοίμηση της Θεοτόκου δευτερεύουσα εορτή, επειδή δεν βασίζεται σε βιβλικές αναφορές.

Αναρίθμητοι ναοί και μονές έχουν χτιστεί προς τιμήν της Κοιμήσεώς της, θαυμάσιες τοιχογραφίες παριστάνουν σε κάθε ναό, πίσω από την κεντρική είσοδο, σε εκπληκτικές συνθέσεις την ιερή της κηδεία, ύμνοι εκλεκτοί έχουν διακοσμήσει την ακολουθία της και λόγοι λαμπροί και εγκώμια εκφωνήθηκαν από τους Πατέρες και νεότερους κληρικού άνδρες κατά την ημέρα της μνήμης της.
Στην Ελλάδα, η Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ονομάζεται δε και «Πάσχα του Καλοκαιριού». Σε πολλά νησιά του Αιγαίου (Τήνος, Πάρος, Πάτμος) στολίζουν και περιφέρουν επιτάφιο προς τιμήν της Παναγίας. Σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου διοργανώνονται παραδοσιακά πανηγύρια, που καταλήγουν σε γενικευμένο γλέντι.

Από το όρος Μελά η Παναγία Σουμελά, βρέθηκε στο Βέρμιο Ημαθίας. Στην Τήνο η γιορτή της συνδέθηκε με τον τορπιλισμό της «Έλλης» και μαζί με την Κοίμησή της οι Έλληνες τιμούν την μνήμη αυτών που χάθηκαν.

Στη Λέρο η Καστροβασίλισσα, στην Αστυπάλαια η Πορταΐτισσα, στη Ρόδο η Κρεμαστή και στην Πάρο η Εκατονταπυλιανή, στη Λέσβο η Αγία Σιών της Αγιάσου και στη Νίσυρο η Σπηλιανή Κυρά. Στην Κρήτη η Καλυβιανή και η Μεγάλη Παναγιά της Νεάπολης, στην Ίμβρο η Παναγιά η Ιμβριώτισσα και στη Χαλκιδική η Μεγάλη Παναγιά. Στη Γουμένισσα το Θεομητορικό Μοναστήρι, στην Ήπειρο η Μολυβδοσκέπαστη, στην Κεφαλονιά η Οφιούσα, στην Άνδρο η Φανερωμένη, στην Κάρπαθο η Παναγιά της Ολύμπου και η Χοζοβιώτισσα στην Αμοργό.

Στη Σκιάθο η Βαγγελίστρα, στο Λεωνίδιο Κυνουρίας η Παναγιά της Έλωνας και η Επισκοπιώτισσα στη Μαντινεία.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για το ελληνικό λαό, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».

 http://www.iefimerida.gr

Ο τελευταίος χειμώνας της Ελλάδας, όπως την ξέρουμε;

Από τον Βασίλη Μπόνιο

To πόσο αρρωστημένος είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός δεν χρειάζεται να το διαπιστώσουμε από την απελευθέρωση της συμμορίας του ΙΚΑ Καλλιθέας.

Ούτε από τον μαφιόζικο τρόπο με τον οποίο μοιράζεται η μηντιακή και επιχειρηματική τράπουλα. Στην περίπτωση της Ελλάδας του 2013, ισχύει περισσότερο από ποτέ το ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Με απλά λόγια τα κεφάλια του τόπου (πρωθυπουργοί πρώην και νυν, υπουργοί πρώην και νυν, βουλευτές, τοπικοί άρχοντες, κλπ και όσοι ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν) έχουν προσωπικές νοσηρές σχέσεις με βρώμικα συμφέροντα, με φυγόδικους επιχειρηματίες, και με έναν επιχειρηματικό υπόκοσμο ο οποίος δεν διστάζει να συστήνει ακόμη και τρομοκρατικές οργανώσεις νοικιάζοντας γραφιάδες προκηρύξεων και εκτελεστές συμβολαίων.

Αν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν την δύναμη να αντέξουν την αιματοχυσία που πλησιάζει, αν είναι αποφασισμένοι να αφήσουν τα παιδιά τους- τα αγόρια και τις κόρες τους- να κουβαλάνε στους ώμους τους το θανατικό που οι ίδιοι ετοιμάζονται να προκαλέσουν μέσα από το πάρε-δώσε με σκοτεινά και βρώμικα συμφέροντα ας συνεχίσουν το ίδιο βιολί, μην αναλαμβάνοντας την ευθύνη να απελευθερώσουν την Δικαιοσύνη από το παρακράτος που την ελέγχει, την εκβιάζει, κλπ)
Ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Κουβέλης, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Καμμένος, ούτε ο Μιχαλολιάκος, ούτε ο Κουτσούμπας (που είναι και επίκαιρος) μπορούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους.

Οδηγούν την χώρα στην αιματοχυσία έχοντας- ο καθένας από τους ολίγιστους πολιτικούς ηγέτες που μας έταξε η ιστορία σ΄αυτή την συγκυρία- στο μυαλό του το πως θα επιβιώσει η δική του οικογένεια, το δικό του σπιτικό. Ούτε καν το όνομά τους δεν είναι πλέον σε θέση να υπερσπισθούν. Έχουν χάσει το στοίχημα της ιστορίας.
Επιλέγουν λοιπόν να επιβιώσουν οχυρομένοι πίσω από επιχειρηματικές συμμορίες τύπου Κολομβίας που στήνουν μπίζνες (κανάλια, εργολαβίες, δημόσια έργα κλπ) σαν παπατζήδες στην Ομόνοια μιας άλλης εποχής.
Είναι δε τόσο κοντόφθαλμοι που δεν βλέπουν την κόλαση που πλησιάζει από την οποία και οι ίδιοι δύσκολα θα γλιτώσουν.

Μια πιο εκλεπτυσμένη περιγραφή αυτής της κατάστασης δίνει και το editorial του Θανάση Μαυρίδη στο Capital με τίτλο "Άρχισαν τα όργανα".

Γερμανικά μέσα ενημέρωσης αναρωτιούνται αν τελικά είναι τόσο κακό να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Μας προειδοποιούν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλο δάνειο και γενικώς εκδηλώνουν την δυσαρέσκειά τους με κάθε τρόπο. Οι προθέσεις τους είναι ξεκάθαρες.

Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι τα πράγματα για μας θα γίνουν πολύ δύσκολα αμέσως μετά από τις γερμανικές εκλογές. Αν κάποιοι στην Αθήνα πιστεύουν ότι όλα αυτά τα δημοσιεύματα είναι μέρος μιας παρτίδας πόκερ, θα πρέπει να τους πληροφορήσουμε ότι η κυρία Μέρκελ δεν συμπαθεί τα χαρτοπαίγνια...

Η Γερμανία έχει το δικό της πλάνο για την δική της Ευρώπη και το πλάνο αυτό δεν συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα. Εκτός αν καταφέρουμε το ακατόρθωτο, όπως επιμένουν να μας ζητούν. Ξέρουν, όμως, ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη δίχως νέες επενδύσεις και δίχως ένα νέο "σχέδιο Μάρσαλ". Από την στιγμή, λοιπόν, που δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι τσέπη, τα υπόλοιπα είναι λόγια ανούσια. Την συνέχεια την γνωρίζουμε...

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι για πολλούς και διαφόρους λόγους θα γλιτώσουμε την... εξορία, το καλύτερο σενάριο για μας φαίνεται να είναι μία μικρή ετήσια βοήθεια που απλά και μόνο θα μας επιτρέπει να κρατιόμαστε ακόμη από το σχοινί και να μην χαθούμε μεμιάς στα φουρτουνιασμένα κύματα.

Κι έτσι επανερχόμαστε και πάλι εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Στο πως εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα αξιόπιστο εθνικό πρόγραμμα για την έξοδό μας από την κρίση. Η Ευρώπη δεν θα κάνει την δική μας δουλειά. Αλλά δεν είναι και βέβαιο ότι βρίσκεται σε θέση να βοηθήσει. Είναι πολύ πιθανό η γερασμένη Ευρώπη να βρεθεί σύντομα αντιμέτωπη με τους δικούς της εφιάλτες, με τον μεγαλύτερο όλων να είναι το τραπεζικό της σύστημα.

Ας υποθέσουμε ότι οι φόβοι μας για έναν νέο κύκλο κρίσης στην Ευρώπη είναι υπερβολικοί κι ότι όλα εξελίσσονται θετικά. Τότε ο εύκολος δρόμος για την Ελλάδα θα είναι να προχωρήσει η πολιτική ένωση της Ευρώπης και μία ΕΚΤ με αρμοδιότητες FED να δανειστεί για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη του δοκιμαζόμενου νότου. Είναι μία λύση που δεν πρόκειται να δεχτεί η Γερμανία, αφού η αποδοχή της σημαίνει παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην νέα κεντρική κυβέρνηση και στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία.

Ο δύσκολος δρόμος για μας, αλλά και ο μόνος που μπορούμε σε κάθε περίπτωση να ακολουθήσουμε, είναι να φροντίσουμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε μία πραγματικά ισχυρή χώρα σε όλα τα επίπεδα. Να συμφωνήσουμε σε ένα εθνικό σχέδιο δράσης και να εκμεταλλευτούμε κάθε πιθανότητα που υπάρχει. Είτε πρόκειται για τον τουρισμό και το real estate, είτε για την ενέργεια και τον ορυκτό μας πλούτο. Είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα, το οποίο, όμως, απαιτεί να μην χάσουμε το πλεονέκτημα της χώρας - μέλους της ΕΕ. Για όσο καιρό τουλάχιστον θα υφίσταται η ΕΕ.

thanasis.mavridis@capital.gr

Αποθέωση....

Βρέθηκε ο τάφος του Μέγα Αλέξανδρου;;;

 (η κατασκευή που βρέθηκε πιάνει μισό χιλιόμετρο!..)

Καναδάς, πως σβήνουν την φωτιά απο τροχαίο....

Η φωτογραφία βγήκε. Ας γίνουν και οι γερμανικές εκλογές για να δούμε τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος...

Αναμφισβήτητα οι συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού με διεθνείς ηγέτες είναι ένα σημαντικό γεγονός. Και ειδικά όταν πρόκειται για τον πλανητάρχη Μπαράκ Ομπάμα.

του Φώτη Νάκου

Ας δούμε όμως και τι έγινε πίσω από τα φλας...

Ο Μπαράκ Ομπάμα επέκρινε δημόσια την πολιτική λιτότητας που έχει επιβάλλει Βερολίνο και Ε.Ε, με αποτέλεσμα να μαραζώνει ο ευρωπαϊκός νότος και ειδικά στην Ελλάδα να δημιουργούνται στρατιές ανέργων και καθίζηση του ΑΕΠ.

Όμως αυτό είναι αυτονόητο και δεν είναι η πρώτη φορά που η Αμερική διαφοροποιεί τη θέση από το Βερολίνο σχετικά με την πολιτική της οικονομικής προσαρμογής. Αν θυμάστε και στη σύνοδο κορυφή στις Κάννες τον Οκτώβριο του 2011 επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, ο τότε Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάτνερ, είχε ζητήσει πολιτικές ανάπτυξης αλλά δεν εισακούστηκε ποτέ.

Σαφώς η καταδίκη της πολιτική της λιτότητας από τον Μπαράκ Ομπάμα, θα φτάσει και στα αυτιά της Γερμανίδας Καγκελαρίου , αλλά η κα Μέρκελ στην παρούσα φάση, ενδιαφέρεται μόνο για τη δύναμη που θα καταγράψει στις εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου και εν συνεχεία θα ασχοληθεί με το ελληνικό ζήτημα.

Το δεύτερο που ακούσαμε από τα χείλη του Αμερικανού προέδρου είναι ένα ευχαριστώ για τη φιλοξενία του αμερικανικού στρατού στη βάση της Σούδας στην Κρήτη, αλλά και το ενδιαφέρον του, να αναπτυχθεί άμεσα νέα διπλωματική πρωτοβουλία για το Κυπριακό.

Μάλιστα άφησε ασχολίαστη τη δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού -τουλάχιστον δημοσίως- ότι τα ελληνικά και κυπριακά κοιτάσματα φυσικού αερίου στην περιοχή, μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της Ευρώπης.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Σαμαράς μετέφερε στον πρόεδρο Ομπάμα τις εκτιμήσεις ότι τα ελληνικά κοιτάσματα ενδέχεται να φθάνουν στα 4,7 τρις κυβικά μέτρα.

Μετά τις κοινές δηλώσεις των δύο αντρών η σεμνή τελετή έλαβε τέλος .

Ο πρόεδρος Ομπάμα θα συνεχίσει να ασχολείται και να εκφράζει τη δυσαρέσκεια του, για το γεγονός ότι ο Ρώσος ομόλογος του Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε άσυλο στον Έντουαρντ Σνόουντεν.

Στην αντίπερα όχθη ο Έλληνας πρωθυπουργός, θα περιμένει εναγωνίως τις γερμανικές εκλογές, αλλά και πως θα διεξαχθεί ο γύρος συνομιλιών με την Τρόικα, που μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη απαιτεί να προχωρήσει και ο δεύτερος γύρος της κινητικότητας με 12.500 δημοσίους υπαλλήλους.

Ορόσημο για το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος θα είναι και το αν θα κλείσει το 2013 με πρωτογενές πλεόνασμα και πώς θα εξελιχθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγείλει οι συνδικαλιστές από Σεπτέμβρη.

Σε πολιτικό επίπεδο, απομένει να δούμε αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με την ισχνή πλειοψηφία των 153 βουλευτών θα μπορούσαν να περάσουν τα νομοσχέδια με την κινητικότητα και τις απομακρύνσεις δημοσίων υπαλλήλων και αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα κρατήσει ''μανιάτικό'' στον πρωθυπουργό. ότι τον απέκλεισε από το ταξίδι στην Αμερική, παρ' ότι είχε προγραμματισθεί συνάντηση με τον ομόλογο του Αμερικάνο υπουργό εξωτερικών Τζόν Κέρι.

*Ο Φώτης Νάκος είναι αρχισυντάκτης του NEWS247. Έχει εργαστεί στον "Ταχυδρόμο" και στις εφημερίδες "Ελεύθερος" και "Αδέσμευτος Τύπος", την τηλεόραση της ΕΡΤ και του ΣΚΑΪ και στο ρ/σ City και έχει σπουδάσει "Ελληνικό πολιτισμό" στο ανοικτό πανεπιστήμιο.

http://news247.gr

http://www.topontiki.gr

http://www.topontiki.gr

Φωτογραφία από την ακτή «Αστέρια» στη Γλυφάδα, το 1957...

http://www.iefimerida.gr

http://www.topontiki.gr

Xiroshima...

Ενώπιον της κορύφωσης του δράματος..

Το βαρύ πυκνό καλοκαίρι του 2013, πολλοί άνθρωποι που συναντώ, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, μεταφέρουν την ίδια αίσθηση:

τι εκμετρείται ο χρόνος της παρούσας κρίσης, ότι βαδίζουμε προς μια κορύφωση.

Η κορύφωση έχει ποικίλες καταλήξεις, αναλόγως του συνομιλητή, πάντως όλες είναι δραματικές, οδυνηρές και λυτρωτικές συνάμα.

Τριάμισι χρόνια μετά την κατάπληκτη... ομολογία πτώχευσης, τριάμισι χρόνια αλλεπάλληλων θυσιών των Ελλήνων της μείζονος πλειοψηφίας και αλλεπάλληλων σφαλμάτων και σφαγών, τριάμισι χρόνια συνεχούς καταβύθισης. Δεν πάει άλλο. Ας γίνει κάτι ριζικό, ας είναι επώδυνο, αρκεί να μη συνεχιστεί αυτή η βύθιση, άλλωστε, δεν έχουμε πια και πολλά να χάσουμε. Το λένε άνθρωποι υψηλής μορφώσεως, νοικοκύρηδες έως πρόσφατα, που τώρα αγκομαχάνε να τα βγάλουν πέρα, γονατισμένοι από φόρους, περικοπές μισθών, εξανεμισμένα εισοδήματα, με άνεργους συζύγους και παιδιά, με δάνεια και με σχολάζοντα κληρονομικά ακίνητα που κουβαλάνε φόρους και χαράτσια.

Τρία και πλέον χρόνια από το ιστορικό διάγγελμα του Καστελλόριζου, όταν και επισήμως έμαθαν ότι η εθνική κυριαρχία αναστέλλεται επ’ αόριστον, οι αμέριμνοι νοικοκύρηδες της απέραντης μεσαίας τάξης έχουν μάθει εν τω μεταξύ ότι η κρατική χρεοκοπία συνεπιφέρει συρρίκνωση της λαϊκής κυριαρχίας, ιδιωτική πενία, κοινωνική υποβάθμιση έως πληβειοποίηση, πολιτική αστάθεια. Οι περισσότερες σταθερές του βίου γκρεμίστηκαν για όλους. Για πολλούς, ο βίος εξέπεσε σε γυμνή ζωή, σε γυμνή επιβίωση. Γι’ αυτούς τους πολλούς δεν υπάρχει πια τίποτε να χάσουν ούτε να φοβηθούν. Αυτή είναι η κορύφωση, η ρήξη, που την αφουγκράζονται να έρχεται πολλοί Ελληνες τούτο το καλοκαίρι.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι ήδη χαμένοι, όσοι ακόμη χάνουν, και κυρίως όσοι ακόμη σκέφτονται και αισθάνονται, παρά τα αλλεπάλληλα κύματα ενοχοποίησης, σύγχυσης και προπαγάνδας, αυτοί οι άνθρωποι είναι σε θέση ακόμη να αρθούν υπεράνω της οργής και του μίσους του ανήμπορου ηττημένου και να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Φρονώ ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πολλοί. Και είναι το πολυτιμότερο κοίτασμα της ελληνικής γης. Αλλά είναι ασύνδετοι, σκόρπιοι, σαστισμένοι, δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, δεν μοιράζονται μια κοινή εικόνα εαυτού και ένα κοινό σχέδιο πορείας. Πορεύονται μόνοι στα τυφλά.

Η χώρα πορεύεται αφεύκτως, βρίσκεται ήδη σε μια οικονομία πολέμου, χωρίς τον συμβατικό πόλεμο. Είναι ήδη εμπλεγμένη στον πρώτο γεωοικονομικό πόλεμο του 21ου αιώνα, και στο εγγύς μέλλον θα τον δούμε εναργέστερα. Οπως σε κάθε πόλεμο, την πρωταρχική σημασία την έχει το φρόνημα του εμπλεκομένου και το τι καλείται να υπερασπιστεί, δηλαδή το τι είναι, τι θεωρεί ότι είναι. Ακριβώς αυτό έχει κλονιστεί πρώτο με το ξέσπασμα της κρίσης: η ταυτότητα. Ποιοι είμαστε, ποιοι ήμασταν, ποιοι καλούμαστε να είμαστε. Πώς βλέπουμε τώρα τους εαυτούς μας, μετά τα χαστούκια, τις ήττες και τους εξευτελισμούς. Αντέχουμε; Αυτό συζητείται εντόνως όλα αυτά τα τριάμισι χρόνια του Γολγοθά, και αυτό αιωρείται ακόμη αναπάντητο στην κορύφωση του δράματος. Είναι η περιλάλητη «αφήγηση», το όραμα, το σχέδιο, η απόφαση και η πράξη της αναγέννησης.

Τολμώ να υποστηρίξω ότι η κοινή αφήγηση, τέλος πάντων η αφήγηση που θα χωράει πολλούς, όχι όλους, αλλά πολλούς, δεν θα προκύψει πρώτη αυτή και μετά η δράση. Δεν θα σχηματισθεί ακεραία και πλήρης, και κατόπιν θα σπεύσουμε προς εφαρμογήν της. Αντιθέτως, η αφήγηση θα ξεκινήσει σαν δράση και λόγος μαζί, και θα εκκινήσει μερική, αποσπασματική, επείγουσα, από πολλές πηγές συμβάλλουσα σε ρυάκια και κοινά ποτάμια· και θα σχηματίζεται βαθμιαία, αλλάζοντας και αυξάνοντας δυναμικά διαρκώς σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων, των δρώντων σκεπτόμενων υποκειμένων. Θα αναδύεται μια νέα γενική διάνοια.

Είμαστε τα πιο προχωρημένα θύματα μιας κρίσης διπλής, εσωτερικής και εξωτερικής. Αυτή η πρωτοπορία είναι πλεονέκτημα και κατάρα μαζί: μας επιτρέπει να πειραματιστούμε και να καινοτομήσουμε στην επίλυση της δικής μας κρίσης, αφενός· να δούμε πώς μπορούμε να σώσουμε τη χώρα και τους εαυτούς μας. Αφετέρου, η έκβαση της δικής μας καινοτομίας-σωτηρίας εξαρτάται εν πολλοίς από το διεθνές περιβάλλον. Συγκεκριμένα: Δεν μπορούμε πια να περιμένουμε να μας σώσει η Ευρώπη, αλλά και δεν μπορούμε να σωθούμε αγνοώντας παντελώς τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Ολα θα κρίνονται διαρκώς πάνω στη συγκυρία και στο ζύγισμα οφέλους-ζημίας. Η επίκληση μιας ιδεατής Ευρώπης που είναι μοναδικός προορισμός, ακόμη κι αν έχουμε μετατραπεί σε προτεκτοράτο εξαθλιωμένων νεοπληβείων, εκτός από σφαλερή είναι και δόλια και επικίνδυνη. Το ίδιο σφαλερή και επικίνδυνη μπορεί να είναι η άκριτη αποδοχή ενός δρόμου που οδηγεί σε ευθεία σύγκρουση με την Ευρώπη ή τέλος πάντων με τις ηγεμονεύουσες δυνάμεις της, κυρίως τη Γερμανία. Σε κάθε περίπτωση, η μονοσήμαντα ραγιάδικη ή η τρελοαντάρτικη στάση, με ιδιοτέλεια ή ιδεοληψία, είναι ολέθριες αμφότερες.

Επιστρέφουμε στην ταυτότητα· όχι ουσιοκρατικά, αλλά δυναμικά. Δεν θα αποφασίσουμε τώρα ποιοι ακριβώς είμαστε εφεξής και τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Αυτό διαμορφώνεται διαρκώς στο άμεσο μέλλον. Αλλά για να επιζήσουμε σε συνθήκες οικονομίας πολέμου, πρέπει να συμφωνούμε σε κάποιο ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Ας είναι τα πιο πρακτικά, τα πρώτα: μια νέα σχέση του επανιδρυμένου κράτους με την εργασία και τη νέα επιχειρηματικότητα, τη μικρομεσαία κυρίως, τη ραχοκοκαλιά της εγχώριας οικονομίας. Η ενδυνάμωση της κοινωνικής αλληλεγγύης, που τόσο θαυμαστά και απρόσμενα βλάστησε στους δύσκολους καιρούς. Επιστροφή στη γη και στις τέχνες υπό νέους όρους. Και ταυτοχρόνως, υποκάτω: αποδοχή και ανανέωση της παράδοσης. Σύνδεση με τη διασπορά. Σύνθεση του πατριωτικού αισθήματος με την οικουμενική εξακτίνωση. Τέτοια.

Toυ κ.Ν.Ξυδάκη

http://greece-salonika.blogspot.com

http://www.topontiki.gr

Αθλήτριες έκαναν ''κερατάκια'' στον Μπαράκ Ομπάμα

Μία αναμνηστική φωτογραφία στάθηκε αφορμή για τις αθλήτριες των Huskies να αστειευτούν με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.

 http://news247.gr