Από το 1926 μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση συνεργασίας στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα 1- 2 χρόνια ζωής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι θεατρικό. Δηλαδή επιβιώνει με βάση στημένες θεατρικές αντιπαραθέσεις που διχάζουν την κοινωνία, χωρίς όμως και να έχουν πραγματικές κοινωνικές αναφορές.
Αυτή είναι μια νοσηρή κατάσταση που οδηγεί στην αυτονόμηση του πολιτικού στοιχείου από την κοινωνία. Αν οι πολιτικές αντιπαραθέσεις είχαν πραγματικές κοινωνικές αναφορές, εκτός του ότι αυτό θα ήταν υγιές πολιτικά, θα οδηγούσε και σε πραγματικές και ειλικρινείς συγκυβερνήσεις μακριάς πνοής.
Γνωρίζοντας λοιπόν η ολιγαρχία της χώρας αυτή τη μεγάλη αλήθεια, την οποία όμως δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ο λαός, δεν θα αφήσει με τίποτα τα πράγματα να κινηθούν για πολύ μέσα από θεατρικές συγκυβερνήσεις. Υπάρχει κίνδυνος να ξυπνήσει ο λαός και να ατονίσουν τα διχαστικά σύνδρομα μέσα στην κοινωνία. Επιβάλλεται αμέσως να δημιουργηθεί και πάλι ένας κάθετος διχασμός του ελληνικού λαού, ώστε να υπάρξει θεατρική εναλλαγή στην κυβέρνηση, όπως ακριβώς κύλησε ολόκληρη η μεταπολίτευση.
Βλέπουμε λοιπόν ξαφνικά την ΔΗΜΑΡ, σαν να πήρε εντολή, να φεύγει από την κυβέρνηση και να ερωτοτροπεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, έχει μαλακώσει πλήρως. Διέλυσε τις συνιστώσες του, αποδεχόμενος μνημόνια, τρόϊκα και δεσμεύσεις. Από τη μία πλευρά λοιπόν θα έχουμε συγχώνευση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ένα μέρος των ΑΝΕΛ, ενώ από το άλλο θα έχουμε συγχώνευση ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και της αριστερής πτέρυγας των ΑΝΕΛ. Στο μπλόκ αυτό θα ενσωματωθούν και όλα εκείνα τα κινήματα που έχουν αντιμνημονιακή ρητορική. Έτσι θα έχουμε πολύ σύντομα δύο νέους πόλους μέσα στο μνημόνιο και κάτω από τις εντολές της τροϊκας.
Έξω από αυτό το σχήμα θα μείνουν το απολιθωμένο ΚΚΕ που κάποια στιγμή θα βγει εκτός Βουλής και η ΧΑ η οποία, μόλις σχηματοποιηθεί ο νέος διπολισμός, θα κτυπηθεί σκληρά μέχρι πλήρους εξαφάνισής της. Μέσα από αυτό το κτύπημα της ΧΑ θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού ο νέος διπολισμός ως «δημοκρατικό συνταγματικό τόξο» ενάντια στον φασισμό. Και έτσι θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα, εκτός αν συμβεί ατύχημα ή αφυπνιστεί ο λαός.
Ο μόνος τρόπος για να ματαιωθούν τα σχέδια της ολιγαρχίας είναι να αλλάξει το θεατρικό πολιτικό σύστημα μέσα από μια αλλαγή του Συντάγματος από τον ίδιο το λαό ώστε να περάσει η εξουσία στους πολίτες. Το τελευταίο προς το παρόν, υποστηρίζεται μόνο από ορισμένους υποψιασμένους ιδεολόγους τους οποίους όμως το πολιτικό σύστημα τους κατατάσσει στο περιθώριο και δεν τους δίνει δημόσιο βήμα για να κάνουν γνωστές τις απόψεις τους στο λαό. Εξάλλου, κανένα ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα δεν θέλει να αυτοκτονήσει.
Για να δούμε όμως. Έχει ενδιαφέρον το θέμα, γιατί τώρα το κλειστό σύστημα πληροφόρησης που ίσχυε παλιά, έχει διαρραγεί κατά ένα μέρος εξ αιτίας του διαδικτύου.
http://hassapis-peter.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου