Γράφει ο Δευκαλίωνας
Στον χθεσινό Δευκαλίωνα διατυπώθηκε σαφώς το ερώτημα με περιεχόμενο το μέλλον που επιφυλάσσει το μνημόνιο στους νέους αυτής της χώρας. Το ερώτημα δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε ρητορικό. Τέθηκε γιατί έχει πραγματική βάση.
Που θα δουλέψουν και πως θα ενταχθούν ομαλά και προγραμματισμένα στην κοινωνία τα εκατομμύρια νέα παιδιά που είτε σπουδάζουν είτε αναζητούν εργασία; Μέχρι ήμερα το Ελληνικό Οικονομικό Μοντέλο, χωρίς να είναι το υπόδειγμα προγραμματισμού, συντηρούσε την...
κατάσταση.
Τα τελευταία όμως χρόνια αυτό το λειψό μοντέλο διαλύθηκε. Τα στοιχεία της ανεργίας το αποδεικνύουν. Σε κάθε δύο νέους ο ένας είναι άνεργος. Οι άνεργοι νέοι επιστήμονες παίρνουν τον δρόμο για το εξωτερικό, ενώ γι’ αυτούς που δεν έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ούτε στο εξωτερικό, ούτε στο εσωτερικό έχουν ελπίδα να βρουν εργασία. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και η λύση δεν φαίνεται ούτε το βάθος του τούνελ. Ιδιαίτερα του μνημονιακού τούνελ στο οποίο έχει μπει η πατρίδα μας εδώ και τρία χρόνια.
Το αδιέξοδο στο οποίο έχει μπει η οικονομία από την μνημονιακή πολιτική γίνεται ακόμα πιο εμφανές με την επικείμενη ανά-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Θυμόμαστε όλοι τους επικεφαλείς του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος όταν πανηγύριζαν για την έλευση της τρόικα και την εφαρμογή του μνημονίου.
Που βρίσκεται σήμερα η κατάσταση;
Τα αλλεπάλληλα κουρέματα των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων έχουν συσσωρεύσει τεράστιες ζημιές στα χαρτοφυλάκια των Ελληνικών Τραπεζών. Αυτές οι ζημιές πρέπει να καλυφθούν με την επικείμενη ανά-κεφαλαιοποίηση. Ποιοι θα βάλουν τα κεφάλαια γι’ αυτήν την διαδικασία; Το Ελληνικό Δημόσιο και η τρόικα είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συμμετάσχουν μέσω των μνημονιακών μηχανισμών.
Όμως οι ιδιώτες και παλαιοί μέτοχοι απ’ ότι προβλέπεται αδυνατούν να συνεισφέρουν ακόμα και το ελάχιστο ποσοστό 10% της απαιτούμενης αύξησης μετοχικού κεφαλαίου προκειμένου η τράπεζα να καλύπτει τους νόμιμους όρους λειτουργίας.
Η συνεισφορά του ελάχιστου 10% της απαιτούμενης αύξησης μετοχικού κεφαλαίου από τους ιδιώτες μετόχους είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη προκειμένου η τράπεζα να παραμείνει ιδιωτική. Σε αντίθετη περίπτωση και σε όσες τράπεζες οι παλαιοί ιδιώτες μέτοχοι δεν συνεισφέρουν το ελάχιστο 10% της επικείμενης αύξησης μετοχικού κεφαλαίου η μοναδική λύση είναι η κρατικοποίηση.
Θρίαμβος της laissez faire (ελεύθερης οικονομίας). Κρατικές τράπεζες και κρατικοί επίτροποι σε χώρα του ΔΝΤ. Οι τραπεζικές μετοχές θα καταρρεύσουν σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα από τα ήδη χαμηλά που βρίσκονται σήμερα.
Ουσιαστικά και από οποιαδήποτε οπτική γωνία να δει το πρόβλημα ένας καλόπιστος παρατηρητής διαπιστώνει αδιέξοδο. Αν οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές χάσουν τις επενδύσεις τους σε τραπεζικές μετοχές, που έχουν κάνει στο παρελθόν, το πρόβλημα δεν είναι απλά τεράστιο. Δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι το χρηματιστήριο.
Η στήλη έχει αποδείξει σε παλαιότερα άρθρα της ότι για να σωθούν οι σε λίγο καιρό κρατικές τράπεζες, δαπανήθηκαν περισσότερα από 250 δις ευρώ. Πόσες είναι οι καταθέσεις συνολικά που βρίσκονται στα ταμεία των τραπεζών; Περίπου 150 δις ευρώ. Καπιταλιστικά, νεοφιλελεύθερα, οικονομικά άτοπο!
Τα αδιέξοδα τώρα αρχίζουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου