Κούβα...

http://www.newsit.gr

www.alexiptoto.com

http://www.topontiki.gr

http://www.topontiki.gr

Τέχνη του ..δρόμου

Πολύχρωμα σχέδια με κιμωλία στους δρόμους της Κινεζικής πρωτεύουσας εντυπωσιάζουν τους περαστικούς και αλλάζουν ριζικά το αστικό τοπίο, δημιουργώντας εντυπωσιακές χαράδρες και γαλάζιους ουρανούς κάτω από τα πόδια των κατοίκων.

 http://www.iefimerida.gr/

 

http://www.topontiki.gr

Συγχαρητήρια

Συνεχίζεται το success story της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ανήλθε στο 160,5% του ΑΕΠ για το πρώτο τρίμηνο του 2013, και παρουσίασε αύξηση 24,1% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2012. Όσο ο Αντώνης Σαμαράς οδηγεί την χώρα στην ανάπτυξη, αναπτύσσεται και το χρέος.

Μετά από Μνημόνια και πακέτα μέτρων -που κατάφεραν να εκτοξεύσουν το χρέος και να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία χωρίς να οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα – είναι προφανές πια πως η Ελλάδα έχει τελειώσει.

Τώρα ψάχνουν τον τρόπο και τον χρόνο, για να το ανακοινώσουν επίσημα.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Όλα είναι πια γνωστά σε όλους. Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί όλα. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν.

Υπήρξαν τρεις μεγάλες ευκαιρίες για τους Έλληνες να αντιδράσουν.

Η πρώτη ήταν την άνοιξη του 2010, πριν η Ελλάδα προσφύγει στην «βοήθεια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Εσύ πού ήσουν την άνοιξη του 2010;

Η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία ήταν τον Ιούνιο του 2011, όταν η Βουλή ετοιμαζόταν να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο και η κρατική καταστολή είχε χτυπήσει ταβάνι.

Εσύ πού ήσουν τον Ιούνιο του 2011;

Η τρίτη μεγάλη ευκαιρία ήταν οι εκλογές του Ιουνίου του 2012.

Εσύ τι ψήφισες στις εκλογές του 2012;

Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς, Βενιζέλος -και λοιποί ευεργέτες- κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και κάποιοι από αυτούς θέλουν να σώσουν πάλι την Ελλάδα. Και πολλοί τους πιστεύουν ακόμα.

Η επόμενη κυβέρνηση -όποια και να είναι- θα είναι δεμένη χειροπόδαρα, σε μια χώρα με ανεργία κοντά στο 30% και με ένα δημόσιο χρέος που θα κάνει παρέα στον θεό.

Οπότε, από δω και πέρα προσευχή. Και σκασμός.

http://pitsirikos.net

http://www.topontiki.gr

Που πάνε τα Δανεικά;

"olympia"

Ο Χίτλερ μαθαίνει για τη γκάφα Σαμαρα on air....

Η ρομαντική πλευρά της εξέγερσης...

Η Νουράι γνώρισε τον Οζγκούρ κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά του Ερντογάν. Ερωτεύτηκαν και θέλησαν να παντρευτούν στην πλατεία Ταξίμ, σύμβολο της αντίστασης και του έρωτά τους. 

Στην τελετή παραβρέθηκαν χιλιάδες διαδηλωτές, αλλά η αστυνομία για ακόμη μια φορά αποφάσισε να επέμβει με νερό, ρόπαλα και χημικά για να διαλύσει τον πρωτότυπο γάμο.

 

http://www.iefimerida.gr

http://topontiki.gr

Θάσος...

http://www.enet.gr

20 Ιούλη 2012: Η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής

http://topontiki.gr

http://topontiki.gr

Καλό ύπνο...

Εεεεε;

-Για τις πολεμικές αποζημιώσεις τι έχετε να πείτε;

-Εεεε;

-Επαναλαμβάνω,έχετε κάτι να πείτε για τις πολεμικές αποζημιώσεις;;

-Εεεε;

-Ίσως κάτι για την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα του μνημονίου;

-Μα ναι, 

 μπλα μπλα μπλα μπλα προοδος, 

μπλα μπλα μπλά ανάπτυξη,μπλα μπλα μπλα μπλα προοδος, 

μπλα μπλα μπλά ανάπτυξη,μπλα μπλα μπλα μπλα προοδος, 

μπλα μπλα μπλά ανάπτυξη,μπλα μπλα μπλα μπλα προοδος, 

μπλα μπλα μπλά ανάπτυξη,μπλα μπλα μπλα μπλα προοδος, 

μπλα μπλα μπλά ανάπτυξη φυσικά....

http://4.bp.blogspot.com/

Ο Χίτλερ μαθαίνει για τον ΦΠΑ 13%

http://topontiki.gr

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ (ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ)

Ούτε θέλουν, ούτε και μπορούν..

 

Δυστυχώς, οι οριζόντιες τομές, είτε λέγονται περικοπές, είτε μετατάξεις και διαθεσιμότητες, δεν συνιστούν τμήμα μιας ουσιαστικής μεταρρύθμισης.

Συνιστούν απλώς μια συστηματική ολιγωρία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, περιλαμβανομένης και της αντιπολίτευσης, λόγω πλήρους... ανυπαρξίας ολοκληρωμένων και λεπτομερών προτάσεων.

Ως συνήθως, το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Αυτοί που σήμερα καλούνται να προωθήσουν τις «μεταρρυθμίσεις» είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πολιτικά προϊόντα της προηγούμενης κατάστασης. Που τώρα σύρονται από τις δίνες των εξελίξεων κι έχουν ως κύριο μέλημα να παραμείνουν στον αφρό. Να επιβιώσουν πολιτικά.

Κάθε φορά αρνούνται ή κωλυσιεργούν να εφαρμόσουν έγκαιρα το εύλογο, ακόμη και το προφανές, είτε πρόκειται για τους υπεράριθμους του Δημοσίου, είτε για τη φορολογία και τη φοροδιαφυγή.

Και τελικά εμφανίζονται να καταλήγουν σε λύσεις του τύπου «πονάει δόντι, κόψε κεφάλι» ( έστω και προσχηματικά πολλές φορές), ασθμαίνοντας υπό την αβάσταχτη πίεση της... εκάστοτε δόσης!

Στον ιδιωτικό τομέα, τέτοια προχειρότητα και ανικανότητα, τέτοια έλλειψη προβλεπτικής ικανότητας, θα είχε καταλήξει σε απολύσεις χωρίς ίσως και... αποζημίωση!

Λόγω εγκληματικής αμέλειας!

Κι όμως, στην πολιτική οι ίδιοι λίγο-πολύ άνθρωποι ανακυκλώνονται διαχρονικά σε διάφορες θέσεις Παρατηρήστε τους. Ακόμη κι όταν δεν είναι ίδια τα πρόσωπα, είναι ίδια η στάση τους απέναντι στο πρόβλημα, ίδια η φρασεολογία.

Λένε πολλά και κάνουν... λίγα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς, σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος.

Η περιβόητη «μεταρρύθμιση» στον δημόσιο τομέα περνά από τέσσερις κινήσεις, που δεν χρήζουν ιδιαίτερης σοφίας:

-Πλήρης μηχανογράφηση και αυτοματοποίηση διαδικασιών, προκειμένου να μειωθεί η γραφειοκρατία, τα περιθώρια «άτυπων» χειρισμών, αλλά και οι ανάγκες σε προσωπικό. Κι όμως, ελάχιστα βήματα έχουν γίνει σε αυτόν τον τομέα.

-Παραγωγή και διασταύρωση στατιστικών στοιχείων. Αυτό αποτελεί βάση για οποιαδήποτε αποτελεσματική δραστηριότητα. Σκεφθείτε απλώς ότι τα ελληνικά στοιχεία για την ανεργία του Απριλίου δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 11 Ιουλίου, όταν λίγες μέρες πριν είχαν δοθεί από το υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ τα στοιχεία για τον... Ιούνιο!

-Αξιολόγηση του προσωπικού. Μεγάλο αγκάθι, το συζητάμε περί τα τρία χρόνια, κι ακόμη βρίσκεται υπό συζήτηση. Ωσάν να ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ενώ σε όλο τον κόσμο υπάρχουν συστήματα αξιολόγησης, είτε πρόκειται για τον ιδιωτικό, είτε για τον δημόσιο τομέα.

-Θεσμική απλοποίηση της λειτουργίας. Ίσως το πιο ακανθώδες ζήτημα, αφού προϋποθέτει ευρύτατες νομοθετικές αλλαγές. Ωστόσο, στα τρία χρόνια που πέρασαν θα μπορούσαν να έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα μελέτης του θέματος, προκειμένου να απλοποιηθούν και να κωδικοποιηθούν νόμοι, να απλοποιηθεί για παράδειγμα το τέρας της φορολογικής νομοθεσίας με τα απίστευτα πλοκάμια του.

Γιατί δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτε στους παραπάνω τομείς;

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, οι παράγοντες της τρόικας παραδέχονται σε μια πρόχειρη (draft) έκδοση της επικείμενης έκθεσής τους για την Ελλάδα ότι προβληματίζονται για το αν η ελληνική πλευρά «δεν θέλει ή δεν μπορεί» να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα.

Νομίζω ότι η σωστή απάντηση για τα χάλια μας στη δημόσια διοίκηση γενικότερα είναι ότι πως «ούτε θέλουν, μα ούτε και μπορούν».

Το ελληνικό δημόσιο είναι μια τεράστια εδραιωμένη «δομή», που από τη φύση της ούτως ή άλλως θα παρουσίαζε φαινόμενα αδράνειας και αντίστασης στην αλλαγή, όπως κάθε μεγάλος γραφειοκρατικός οργανισμός.

Είναι όμως ταυτόχρονα και ένας οργανισμός του οποίου η λειτουργία έχει αποσαθρωθεί από ολόκληρες δεκαετίες πολιτικής διαπλοκής, νεποτισμού, διαφθοράς και αναξιοκρατίας, καθώς το κράτος ήταν ο ιμάντας άσκησης της κομματικής εξουσίας από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Με άλλα λόγια, προκειμένου να μεταρρυθμίσουν τον δημόσιο τομέα, τα κυβερνητικά κόμματα θα πρέπει να συγκρουστούν με τον ίδιο τους τον... εαυτό, με ένα σημαντικό μέρος του ευρύτερου «μηχανισμού τους».

Και κινδυνεύουν να δουν αυτό το μέρος του μηχανισμού τους (που έχει σημασία μεγαλύτερη από την ψήφο του, διότι αποτελεί ταυτόχρονα και γρανάζι εξουσίας) να προσαρτάται στην αντιπολίτευση.

Γι' αυτό κι αποφεύγουν το πικρό ποτήρι όσο μπορούν.

Εν ολίγοις, παρ' όσα λέγονται, η μεταρρύθμιση θα αργήσει να πάρει σάρκα και οστά. Πιθανώς πρόκειται για διαδικασία που θα κρατήσει δεκαετίες, εις βάρος βέβαια της ανάπτυξης και της ανάκαμψης.

Άλλωστε, γιατί να το κρύψουμε, ούτε η τρόικα καίγεται ιδιαίτερα για τη «μεταρρύθμιση» στην Ελλάδα, με την πραγματική έννοια της λέξης. Αν καιγόταν, θα έδινε βάρος στην Παιδεία, στην Εκπαίδευση, στην πλαισίωση του Δημοσίου από στελέχη καταρτισμένα και καλοπληρωμένα, προκειμένου να προωθήσουν τις απαιτούμενες αλλαγές.

Δυστυχώς, για όλους μας, οι περισσότερες «μεταρρυθμίσεις» που έχουν κατά νου οι δανειστές μας έχουν απλώς να κάνουν με περικοπές κόστους και τίποτε περισσότερο.

Του κ. Γ.Παπανικολάου

http://greece-salonika.blogspot.com

"Αξιολόγηση..."

http://topontiki.gr

Κυριακές...

Las Vegas...

Sunset...(Cape town)

Μια εικονική βόλτα σε όμορφα σημεία της Ρόδου...

sunrise-in-rodos
view-to-tsambika-beach-from-tsambika-monastery 
lindos-akropolis
windmills-of-rhodes
butterfly-valley-rhodes
vue-of-rhodos-harbour-greece

Ένα διάγραμμα-10.000 λέξεις.

 Η εγκληματική ανοησία που χαρακτηρίζει σήμερα την οικονομία της Ευρωζώνης δεν χρειάζεται παρά ένα διάγραμμα για να εμφανιστεί σε όλο της μεγαλείο. 
Η μπλε γραμμή καταγράφει τον αριθμό των ανέργων κατοίκων της Ευρωζώνης από το 1999 μέχρι σήμερα. 
Η κόκκινη τις δημόσιες δαπάνες (σε δισ. ευρώ) για την ίδια περίοδο. 

Μέχρι το 2010 (το γενέθλιο έτος του Μνημονίου μας, το οποίο αποτέλεσε τη βάση όλων των πακέτων «διάσωσης» και «δημοσιονομικής προσαρμογής» της Ευρωζώνης), η μπλε και η κόκκινη γραμμή «χόρευαν» μαζί:
Ανέβαινε η ανεργία, ανέβαιναν και οι δημόσιες δαπάνες - καθώς οι κυβερνήσεις δαπανούσαν περισσότερα σε επιδόματα ανεργίας, προγράμματα επενδύσεων κ.λπ.
Κατέβαινε η ανεργία, μειώνονταν αντίστοιχα οι δημόσιες δαπάνες.
Έως ότου φτάσαμε στην Κρίση του 2008 που έστειλε την ανεργία στα 16 εκατομμύρια, η Ελλάδα κατέρρευσε το 2010 και άρχισαν η λιτότητα, τα δάνεια, τα Μνημόνια. Παρατηρήστε τι συνέβη σε αυτές τις δύο γραμμές μετά το 2010 (την κάθετη μαύρη γραμμή).

Το 2010 η Ευρώπη, εν τη σοφία της, επέβαλε στον εαυτό της την ίδια λίγο-πολύ λιτότητα παντού (αλλού πιο βάναυσα και αυστηρά και αλλού πιο ήπια). Ακόμα και σε χώρες όπως η Ολλανδία.
Για πρώτη φορά, σε περίοδο που η ανεργία, η μπλε γραμμή, αυξανόταν, η Ευρωζώνη άρχισε να μειώνει δραστικά τις δημόσιες δαπάνες.
Για πρώτη φορά ο «χορός» των δύο γραμμών σταμάτησε και οι δύο γραμμές πήραν διαζύγιο. Η κόκκινη γραμμή πήρε την κατιούσα, καθώς τα κράτη άρχισαν να μειώνουν δραστικά τις δαπάνες.
Αποτέλεσμα; Η μπλε γραμμή, ο αριθμός των άνεργων της Ευρωζώνης, εκσφενδονίστηκε στα ουράνια.

Και τι προτείνουν οι σοφοί ηγέτες μας να γίνει τώρα; Να μειώσουν κι άλλο τις δημόσιες δαπάνες στο σύνολο της Ευρωζώνης!
Όχι να τις μειώσουν σε ελλειμματικές χώρες και να τις αυξήσουν στις πλεονασματικές. Προς Θεού, όχι.
Τις μειώνουν παντού και ταυτόχρονα!
Μια ματιά στο διάγραμμα αρκεί για να δούμε, εάν το θέλουμε, ότι πρόκειται για τον θρίαμβο της ανοησίας επί της λογικής.
Ότι μόνο μια θρησκόληπτη προσήλωση στις άνευ λόγου ανθρωποθυσίες μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως, εφόσον κάνουμε ό,τι μας λένε οι τιμονιέρηδες Βρυξελλών, Βερολίνου και Φραγκφούρτης (κόντρα ακόμα και στις συμβουλές του ΔΝΤ), και το εφαρμόσουμε με τον απαιτούμενο ενθουσιασμό και ταχύτητα, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.

Πηγή:  protagon.gr

http://1.bp.blogspot.com

http://topontiki.gr

Ραμαζάνι για ...όλους

http://www.iefimerida.gr/

Βουλιάζουμε στην... ανάπτυξη!!!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πανηγυρικό κλίμα επικρατεί στην κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός πρέπει να έχει τρελαθεί από τη χαρά του για τα εγκώμια των Γερμανών. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ τού κάνει νεύμα να πάει κοντά της για να φωτογραφηθούν μαζί. Ο υπουργός Οικονομικών του Βερολίνου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δηλώνει ότι «η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά έχει σημειώσει σημαντικές προόδους στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις» και προαναγγέλλει ότι η αξιολόγηση της Ελλάδας από την τρόικα που θα παρουσιαστεί στο Eurogroup αύριο θα είναι θετική. «Τα πανιά της Ελλάδας είναι προς την ανάπτυξη» δήλωσε μετά τη συνάντησή του στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Αντώνη Σαμαρά και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος βρήκε «ίχνη προόδου».

Οι άνθρωποι των Γερμανών κινήθηκαν στο ίδιο μήκος κύματος. «Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει χρηματοδοτικό κενό» διακήρυξε ο πρόεδρος του Eurogroup, Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ. «Η Ελλάδα έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο» έσπευσε να προσθέσει και ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ιταλός Μάριο Ντράγκι.

Μας έπνιξε στο πετρέλαιο και μας έσκασε στο φυσικό αέριο, παράλληλα, ο υπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος ανακοινώνει την ανακάλυψη με καταιγιστικούς ρυθμούς ελληνικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως άλλωστε αναμενόταν. Επεσαν μάλιστα στην πιάτσα και οι πρώτες εκτιμήσεις για τα έσοδα από την εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αν και είναι αντιφατικές: άλλοι μιλούν για έσοδα 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε βάθος 15 με 20 ετών, άλλοι μιλούν για εισπράξεις 11 δισεκατομμυρίων σε 25 χρόνια. Δεν πρόκειται να τα χαλάσουμε όμως για τα λεφτά - πόσω μάλλον που μιλάμε για κοιτάσματα που δεν ξέρουμε καν αν όντως υπάρχουν. Επιστημονικά, τίποτα δεν είναι αποδεδειγμένο ακόμη. Περί ενδείξεων, υποθέσεων και εκτιμήσεων ο λόγος.

Ο λαός αμέτοχος σε αυτό το κυβερνητικό κλίμα ευεξίας. Οι άνεργοι αυξάνονται. Οι μισθοί όσων ακόμη δουλεύουν μειώνονται. Ο κόσμος αρχίζει πλέον να αντιμετωπίζει με απάθεια τα χρέη προς την Εφορία, τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, τις τράπεζας. Αδυνατεί σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό να πληρώσει τα διαρκώς αυξανόμενα φορολογικά βάρη. Το συρρικνούμενο εισόδημα κάθε οικογένειας δεν φτάνει σε πολλές περιπτώσεις για να καλύψει τις υποχρεώσεις που αναλήφθηκαν σε παρελθούσες -ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται- εποχές ευημερίας.

Η κοινωνική καταστροφή επεκτείνεται. Η οικονομία πιέζεται τρομερά και αποσαθρώνεται σε όλους τους αρμούς της με την πάροδο του χρόνου. Ανθρωποι συνεπείς στις οικονομικές τους υποθέσεις σε όλη τη ζωή τους, μεταλλάσσονται σε κακοπληρωτές που «ρίχνουν» όποιον συναλλάσσεται μαζί τους.

«Φυλακή πόσους θα βάλουν; Ολους; Αποκλείεται. Πόσα διαμερίσματα, πόσα σπίτια, πόσα χωράφια θα κατασχέσουν οι τράπεζες; Ολα; Αποκλείεται». Μια τέτοια νοοτροπία αρχίζει και εξαπλώνεται στην κοινωνία με ταχύτητα επιδημίας. Δεν γνωρίζουμε αν θα οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη, όταν αρχίσουν οι μαζικές κατασχέσεις διαμερισμάτων για χρέη προς τις τράπεζες ή την Εφορία. Το βέβαιο είναι ότι καμιά οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό τέτοιες συνθήκες.

Η εσωτερική χρεοκοπία της χώρας διαγράφεται πλέον ως σοβαρή απειλή. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός γιατί με το Μνημόνιο το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει «κρατικοποιηθεί». Σήμερα πλέον μια χρεοκοπία της Ελλάδας δεν θα έχει καμία άμεση επίπτωση στις ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν!

Πηγή:  ethnos.gr

BINTEO την ώρα της συντριβής του Boeing 777 – Σαν Φρανσίσκο

"Κεντέρης" ο Καμίνης...

Όλοι ίδιοι...

http://topontiki.gr

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών Αιγύπτου: “Τέσσερις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”

    Αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο είναι το αποκορύφωμα της δημοκρατίας, μια επανάσταση εκατομμυρίων ανθρώπων που ανέτρεψε άμεσα έναν κυβερνήτη. Όσον αφορά τον στρατιωτικό εκτοπισμό του Μόρσι, αυτό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια δεδομένη κατάληξη, από τη στιγμή που ο στρατός κατάλαβε ότι οι μάζες είχαν ήδη λήξει το ζήτημα στους δρόμους και τις πλατείες της Αιγύπτου.

από filistina

του Sameh Naguib, από τους Επαναστάτες Σοσιαλιστές της Αιγύπτου,   μετάφραση Νασίμ Αλάτρας

Αυτό που συνέβη στις 30 Ιούνη ήταν, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, η ιστορική έναρξη ενός νέου κύματος της Αιγυπτιακής Επανάστασης, του μεγαλύτερου μετά το Γενάρη του 2011. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωσε εκείνη τη θρυλική μέρα υπολογίζεται πάνω από 17 εκατομμύρια πολίτες, ένας αριθμός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία.Η σημασία αυτού του γεγονότος ξεπερνά την όποια συμμετοχή καταλοίπων του παλιού καθεστώτος ή της εμφανούς υποστήριξης από το στρατό και την αστυνομία. Μαζικές διαδηλώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων είναι εξαιρετικά σπάνια γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, και η επίδρασή τους στις συνειδήσεις και την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων, στην πίστη στη δύναμή τους να αλλάξουν τη ροή της ιστορίας, ξεπερνά τα όρια των συνθημάτων που φωνάζονται και των πολιτικών εναλλακτικών που προωθούνται.

Ναι, η φιλελεύθερη αστική ελίτ ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτό το μαζικό ρεύμα, για να ανατρέψει την εξουσία της ισλαμικής ελίτ, προκειμένου να καταλάβει αυτή την εξουσία, με την αποδοχή και τη στήριξη του στρατιωτικού κατεστημένου. Και είναι αλήθεια ότι οι φελούλ (κατάλοιπα του καθεστώτος) ήθελαν να επανέλθουν στην πολιτική σκηνή, χρησιμοποιώντας αυτό το νέο επαναστατικό κύμα. Αλλά υπάρχει μια ξεχωριστή λογική στις λαϊκές επαναστάσεις που δεν μπορεί να υποταχθεί στις ψευδαισθήσεις ή τα σχέδια των φιλελεύθερων ή των φελούλ, ακόμα κι αν μερίδες των μαζών επηρεάζονται προσωρινά από τα συνθήματα και τις υποσχέσεις αυτών των ελίτ, ακριβώς όπως πριν λίγο καιρό επηρεάζονταν από τα συνθήματα και τις υποσχέσεις της ισλαμικής ελίτ.

Ναι, υπάρχει η επιρροή των μεγάλων ΜΜΕ και των προπαγανδιστικών εκστρατειών, που ανέλαβαν μερίδες της άρχουσας τάξης που εναντιώνονται στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και ισχυρίζονται ότι ο στρατός και η αστυνομία είναι στο πλευρό του λαού, ότι είναι θεσμοί ουδέτεροι και πατριωτικοί –ακόμα και ότι έχουν «επαναστατικό χαρακτήρα»! Αλλά αυτή η επιρροή είναι προσωρινή και επιφανειακή, και δε μπορεί να διαγράψει την ανάμνηση και την άμεση εμπειρία του λαού για τον αντεπαναστατικό τους χαρακτήρα και την εναντίωσή τους στις μάζες, είτε πρόκειται για το στρατό είτε για τις δυνάμεις ασφαλείας. Η πραγματική αιτία για αυτήν την προσωρινή επιρροή, είναι η προδοσία των στόχων της Αιγυπτιακής Επανάστασης και του αίματος των μαρτύρων από τη φιλελεύθερη αντιπολίτευση, όπως εκπροσωπείται από το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας, προκειμένου να συντομεύσει το δρόμο του προς την εξουσία. Η πραγματική αιτία είναι η απουσία μιας ενωμένης επαναστατικής πολιτικής εναλλακτικής, ικανής να εκθέσει το Μέτωπο και να κερδίσει τις μάζες στη βάση ενός συμπαγούς επαναστατικού προγράμματος. Ένα σχέδιο που μπορεί να ξεπεράσει και την φιλελεύθερη και την ισλαμική ελίτ και να προωθήσει το βάθεμα της Αιγυπτιακής Επανάστασης, σαρώνοντας όλους τους θεσμούς του παλιού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων των θεσμών του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίοι είναι στην καρδιά της αντεπανάστασης.

Οι μάζες δεν εξεγέρθηκαν εκ νέου επειδή θέλουν μια στρατιωτική εξουσία ή από αγάπη για την φελούλ-φιλελεύθερη εναλλακτική στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Εξεγέρθηκαν εκ νέου επειδή ο Μόρσι και η Αδελφότητα πρόδωσαν την επανάσταση. Η Αδελφότητα δεν υλοποίησε ούτε ένα από τα αιτήματα της επανάστασης για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, αξιοπρέπεια ή δικαίωση των μαρτύρων της επανάστασης, είτε αυτοί έπεσαν από τα χέρια του Μουμπάρακ και του Αλ-Άντλυ, είτε από τα χέρια του Ανώτατου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), είτε από τα χέρια της Αδελφότητας και του Υπουργείου Εσωτερικών, στη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αδελφότητας. Στην πραγματικότητα, η διακυβέρνηση της Αδελφότητας βάθυνε τις ίδιες πολιτικές που ακολουθούσε το καθεστώς Μουμπάρακ –φτωχοποίηση και διαφθορά, λυσσασμένη υπεράσπιση των μεγάλων επιχειρήσεων, στην υπηρεσία των Αμερικανικών και Σιωνιστικών συμφερόντων.Αντί να εκκαθαρίσει το κρατικό μηχανισμό από τη διαφθορά και από αυτούς που λέρωσαν τα χέρια τους με το αίμα των μαρτύρων, είτε από το υπουργείο Εσωτερικών είτε από το στρατό είτε από τη μυστική αστυνομία, η Αδελφότητα συνδιαλέχθηκε μαζί τους, ελπίζοντας στη συμμετοχή της στην κρατική διοίκηση στο πλευρό των φελούλ και των ανθρώπων του Μουμπάρακ.Έτσι, η εξουσία της Αδελφότητας έγινε ουσιαστικά μια συνέχεια σε όλα τα επίπεδα του Μουμπαρακικού καθεστώτος ενάντια στο οποίο είχε εξεγερθεί ο Αιγυπτιακός λαός.
Αυτή είναι η ουσία της νέας επαναστατικής έκρηξης που ξεκίνησε την ιστορική 30η Ιούνη. Η Αδελφότητα δεν κατάλαβε αυτήν την ουσία, κι έτσι η δημοτικότητά τους εξατμίστηκε μέσα σε μήνες. Αυτήν την ουσία δεν καταλαβαίνουν ούτε οι ηγέτες του στρατού –ούτε το πολιτικό τους κάλυμμα, που αντιπροσωπεύεται από τους φιλελεύθερους και τους φελούλ του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας. Γιατί δεν τους υποχρεώνει κανείς με το πιστόλι στον κρόταφο να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές που ακολούθησε ο Μόρσι, το στρατιωτικό συμβούλιο και ο Μουμπάρακ πριν από αυτούς –τις ίδιες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, τις ίδιες στρατηγικές συμμαχίες με τις καταπιεστικές μοναρχίες του Κόλπου, την ίδια ταπεινωτική εξάρτηση από την Αμερικανική και Σιωνιστική αποικιοκρατία.

Οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής αστικής τάξης επιχειρούν να περιγράψουν αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο σαν να επρόκειτο μόνο για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια σε ένα δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, ή ένα πραξικόπημα ενάντια στη «νομιμότητα» της τυπικής, επίσης δημοκρατίας. Αλλά αυτό που συνέβη ξεπερνά κατά πολύ την τυπική, επίσημη δημοκρατία με τις κάλπες της. Πρόκειται για τη «νομιμότητα» της λαϊκής επανάστασης –άμεση δημοκρατία που δημιουργεί την επαναστατική «νομιμότητα». Ανοίγει ορίζοντες για νέες μορφές λαϊκής εξουσίας, κατά πολύ ανώτερες από την προσωρινή δημοκρατίας της κάλπης που καταλήγει σε τίποτε περισσότερο από την διατήρηση της αστικής εξουσίας μέσα από τις διαφορετικές της πτέρυγες.

Η προσωρινή δημοκρατία της κάλπης εξασφαλίζει μόνο την συνέχεια της εξουσίας του καπιταλιστικού κρατικού μηχανισμού. Εξασφαλίζει τις αυταπάτες των ανθρώπων που πιστεύουν ότι ασκούν εξουσία επειδή διαλέγουν μια φορά σε κάποια χρόνια τον εκπρόσωπο της αστικής τάξης που θα τους κυβερνήσει και θα τους καταπιέσει –χωρίς, φυσικά, να μπορούν καν να αγγίξουν την κρατική μηχανή ή τις οχυρωμένες καπιταλιστές εταιρείες, μέσα από τη χρησιμοποίηση της κάλπης.

Αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο είναι το αποκορύφωμα της δημοκρατίας, μια επανάσταση εκατομμυρίων ανθρώπων που ανέτρεψε άμεσα έναν κυβερνήτη. Όσον αφορά τον στρατιωτικό εκτοπισμό του Μόρσι, αυτό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια δεδομένη κατάληξη, από τη στιγμή που ο στρατός κατάλαβε ότι οι μάζες είχαν ήδη λήξει το ζήτημα στους δρόμους και τις πλατείες της Αιγύπτου. Ο Ελ-Σισί στις 3 Ιούλη του 2013, έκανε αυτό που έκανε ο Τανταουΐ πριν από αυτόν στις 11 Φλεβάρη του 2011: υποτάχθηκε στη θέληση του εξεγερμένου πληθυσμού, όχι από κάποιον πατριωτισμό ή κάποια επαναστατική διάθεση, αλλά από τον φόβο του απέναντι στην επανάσταση. Γιατί αν δεν επενέβαινε ο Ελ-Σισί για να απομακρύνει τον Μόρσι, η επανάσταση δεν θα σταματούσε με την ανατροπή του Μόρσι και της Αδελφότητας, αλλά ήταν –και ακόμα παραμένει- ικανή να μετεξελιχθεί σε μια πλήρη κοινωνική επανάσταση που θα μπορούσε να ανατρέψει όλο το καπιταλιστικό κράτος, συμπεριλαμβανομένων των ηγετών του στρατιωτικού κατεστημένου.

Το στρατιωτικό κατεστημένο είναι εχθρικό προς την Αιγυπτιακή Επανάσταση. Ξεφορτώθηκε τον Μουμπάρακ για να σώσει τον εαυτό του από τα πυρά της επανάστασης. Ο στρατός τώρα ξεφορτώνεται την Αδελφότητα και τον Μόρσι, τους πρώην συμμάχους του, από φόβο για την μέρα που ο σεισμός της επανάστασης θα φτάσει και σε αυτόν. Όπως πλατιά τμήματα του πληθυσμού είχαν επηρεαστεί από την αυταπάτη για την ουδετερότητα του στρατού και την υποστήριξή του στην επανάσταση, στην αρχή της διακυβέρνησης του Στρατιωτικού Συμβουλίου, σήμερα επηρεάζονται από την προπαγάνδα ψεμάτων για τον ηρωισμό και την επαναστατική αφοσίωση του Ελ-Σισί και των στρατηγών του. Αλλά όπως οι μάζες γρήγορα ξεπέρασαν την προπαγάνδα στις μέρες της εξουσίας του Τανταουΐ, μέσα από την εμπειρία και τον αγώνα τους, θα ξεπεράσουν και πάλι την ψευδαίσθηση ότι «στρατός και λαός είναι ένα χέρι» τις επόμενες βδομάδες και μήνες.

Οι Αιγυπτιακές μάζες κατάφεραν να ανατρέψουν δύο προέδρους σε 30 μήνες. Αυτή η τεράστια δύναμη δεν φαίνεται μόνο στις διαδηλώσεις εκατομμυρίων, αλλά και στα διαρκή κύματα απεργιών και λαϊκών κινητοποιήσεων. Γιατί η πολιτική αυτοπεποίθηση μετασχηματίζεται σε αυτοπεποίθηση στους κοινωνικούς και οικονομικούς αγώνες, και το αντίστροφο.
Μετά το πρώτο επαναστατικό κύμα, ο στρατός πόνταρε στις οργανωτικές δυνατότητες και τη λαϊκή στήριξη της Αδελφότητας, για να αφομοιώσει και τελικά να ακυρώσει την επανάσταση. Αλλά αυτό το ποντάρισμα ηττήθηκε στις 30 Ιούνη. Τώρα, ο στρατός ποντάρει στη φιλελεύθερη αντιπολίτευση για τον ίδιο στόχο. Αλλά το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις προσδοκίες των επαναστατικών μαζών και αυτά που προσφέρουν οι φιλελεύθερες δυνάμεις όσον αφορά τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές εν μέσω μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης, θα οδηγήσουν γρήγορα στην αποκάλυψη των στόχων αυτών των δυνάμεων, και πίσω από αυτές, των πραγματικών κυβερνητών της Αιγύπτου, του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας.

Ένας από τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουμε τις ερχόμενες βδομάδες και μήνες είναι το κύμα καταστολής που κατευθύνεται ενάντια στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και το Ισλαμικό κίνημα, θα χρησιμοποιηθεί προπαγανδιστικά από τους φιλελεύθερους και για λόγους ασφαλείας από το στρατό και την αστυνομία, για να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα και τις λαϊκές κινητοποιήσεις, με την πρόφαση της διατήρησης της σταθερότητας σε «αυτήν την κρίσιμη περίοδο». Η αποκατάσταση της αυτοπεποίθησης του μηχανισμού ασφαλείας μέσα από το κυνήγι των ισλαμιστών, θα μεταφραστεί αναμφίβολα σε κύματα καταστολής ενάντια σε απεργίες και καταλήψεις, με την κάλυψη των αστικών ΜΜΕ.
Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να είμαστε σταθερά ενάντια σε κάθε μορφή καταστολής που θα δεχθούν οι Ισλαμιστές, είτε συλλήψεις, είτε κλεισίματα καναλιών και εφημερίδων, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα ενάντια στους Ισλαμιστές, θα γίνει αύριο ενάντια στους εργάτες και τους αριστερούς.

Το δίλημμα της Αιγυπτιακής Επανάστασης σήμερα είναι η πολιτική αδυναμία των επαναστατικών δυνάμεων που εκφράζουν το αίτημα της συνέχειας της επανάστασης, με τα κοινωνικά αιτήματα στην καρδιά της. Για αυτές τις δυνάμεις, η κάλπη δεν θα αρκέσει, και δεν θα δεχτούν τη συνέχεια των καπιταλιστικών πολιτικών φτωχοποίησης. Δεν θα εγκαταλείψουν το αίτημα για δικαίωση του αίματος των μαρτύρων της επανάστασης. Θα συνεχίσουν να επιμένουν για την ανατροπή του κράτους του Μουμπάρακ, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, δικαστικών, κατασταλτικών μηχανισμών του. Αυτοί οι μηχανισμοί εξακολουθούν να ελέγχουν τη χώρα και εξακολουθούν να προστατεύουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών και των φελούλ του Μουμπάρακ. Παραμένουν ένας τεράστιος βάλτος διαφθοράς, λεηλασίας και δεσποτισμού.

Επιβάλλεται στις επαναστατικές δυνάμεις σήμερα να ενώσουν τις γραμμές τους και να τοποθετηθούν ως μια πειστική επαναστατική εναλλακτική για τις μάζες –μια εναλλακτική στις φιλελεύθερες δυνάμεις που σήμερα σκαρφαλώνουν ψηλά, στηριγμένες στους ώμους του στρατού, και στις δυνάμεις του πολιτικού Ισλάμ που κυριάρχησαν σε πλατιά τμήματα του πληθυσμού για δεκαετίες. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα που θα ενώνει τους οικονομικούς και κοινωνικούς αγώνες στις γραμμές των εργατών και των φτωχών, που θα ενώνει όλα τα καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας. Γιατί είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν συμφέρον στη συνέχεια της επανάστασης, έχουν συμφέρον να ανατραπεί η καρδιά του καθεστώτος και όχι μόνο οι εκπρόσωποί του, είτε ήταν ο Μουμπάρακ ή ο Μόρσι στο παρελθόν, είτε ίσως θα είναι ο Ελ Μπαραντέι στο σύντομο μέλλον.

Οπότε ξεκινάμε από αυτήν τη στιγμή προετοιμασίες για την τρίτη Αιγυπτιακή Επανάσταση που θα έρθει αναπόφευκτα, για να είμαστε έτοιμοι να οδηγήσουμε αυτήν την επανάσταση ως την τελική νίκη. Γιατί οι μάζες απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η επαναστατική τους ενέργεια είναι ανεξάντλητη, ότι η επανάστασή τους είναι πραγματικά μια διαρκής επανάσταση. Ας επιχειρήσουμε να ανέλθουμε και να σταθούμε στο ύψος αυτού του ιστορικού καθήκοντος, και ας δουλέψουμε όλοι μαζί για την επιτυχία της επανάστασης.

http://rproject.gr/article/anakoinosi-ton-epanastaton-sosialiston-aigyptoy-tesseris-meres-poy-sygklonisan-ton-kosmo

omniaTV

ΤΗΕ ARAB SPRING?

http://1.bp.blogspot.com

Nέα Ελλάς